Michał Reicher, Michał Reicher-Sosnowski (ur. 17 listopada 1888 w Sosnowcu , zm. 31 sierpnia 1973 w Gdańsku ), polski anatom i antropolog pochodzenia żydowskiego; profesor zwyczajny dr nauk biologicznych. Współautor i kontynuator prac nad kompleksowym podręcznikiem Anatomia Człowieka, rozpoczętych przez prof. dra Adama Bochenka . Twórca działającego do dziś wileńskiego Collegium Anatomicum oraz jeden ze współtwórców Akademii Lekarskiej w Gdańsku .

Po wydaleniu z gimnazjum im. Ignacego Jana Paderewskiego w Sosnowcu za działalność patriotyczną oraz udział w organizacji strajku szkolnego, w 1907 roku zdał maturę w Warszawie (świadectwo maturalne wyrzucił do kosza i uciekł z domu). Do 1912 roku studiował antropologię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Zurychu, gdzie uzyskał stopień doktora. Uczeń Georga Ruge i Otto Schlaginhaufena. W roku 1914 jako stypendysta wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował w Zakładzie Embriologii Instytutu Carnegie w Baltimore. W 1915 r. powrócił do kraju zostając asystentem, a potem uzyskując prosekturę w Zakładzie Anatomii Uniwersytetu Warszawskiego. W roku 1920 r. został mianowany kierownikiem katedry na Uniwersytecie w Wilnie , gdzie stworzył od podstaw Zakład Anatomii Prawidłowej. W krótkim czasie stał się czołową postacią na Uniwersytecie działając i tworząc wiele towarzystw naukowych. W 1934 r. był dziekanem wydziału lekarskiego. Po wybuchu wojny został pozbawiony swojego stanowiska i rozpoczął tajne nauczanie młodzieży. W czasie okupacji pełnił obowiązki kierownika Studium Medycznego. Był żołnierzem Armii Krajowej , odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Swoją przedwojenną pracą naukową przyczynił się do ocalenia przed zagładą ludu Karaimów , których hitlerowcy niesłusznie uznali za Żydów i skazali na eksterminację.

Wilno opuścił w 1945 roku przyjmując wkrótce stanowisko kierownika katedry Anatomii Prawidłowej Akademii Medycznej w Gdańsku . Promotor 16 doktoratów i 7 przewodów habilitacyjnych. Po przejściu na emeryturę na stanowisku kierownika Zakładu Anatomii zastąpił go dr Wiesław Łasiński .

W kręgu jego zainteresowań badawczych pozostawała również prymatologia , m.in. utworzył Komisję Prymatologii przy Gdańskim Towarzystwie Naukowym^[1].

Życiorys naukowy

• 1912 – stopień doktora filozofii summa cum laude nadany przez Uniwersytet w Zurychu
• 1914 – stypendium w Zakładzie Embriologii Instytutu Carnegie w Baltimore (USA)
• 1915 – asystentura, później prosektura w Zakładzie Anatomii Uniwersytetu Warszawskiego
• 1920 – kierownik Katedry Anatomii w Wilnie
• 1934 – dziekan Wydziału Lekarskiego na Uniwersytecie Stefana Batorego
• 1945 – kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej w Gdańsku
• 1946 – dziekan Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Gdańsku
• 1947 – rektor Akademii Medycznej w Gdańsku
• 1949 – w uznaniu zasług naukowych wybrany na członka-korespondenta Wydziału Lekarskiego Polskiej Akademii Umiejętności
• 1951 – członek honorowy Gdańskiego Towarzystwa Lekarskiego
• 1962 – odszedł na własne życzenie na emeryturę
• 1964 – członek honorowy Polskiego Towarzystwa Anatomicznego
• 1965 – doktor honoris causa Akademii Medycznej w Gdańsku
• 1972 – członek honorowy Gdańskiego Towarzystwa Naukowego

Ważniejsze prace i publikacje

• 1932 – Sur les grupes sanguines des Caraimes de Wilno et de Troki – praca dotycząca podobieństwa antropologicznego Karaimów do ludów turko-tatarskich
• 1969 – The international organs in primates and their anhropogenetic significance
• od 1913 – Anatomia człowieka – współautor i kontynuator prac nad podręcznikiem, rozpoczętych przez prof. dra Adama Bochenka

Przypisy