Książę Michaił Siemionowicz Woroncow
Elżbieta Woroncowa, urodzona Wojtkowicz-Branicka
Pałac Woroncowa w Ałupce na Krymie
Michaił Siemionowicz Woroncow,
ros.
Михаил Семёнович Воронцов, Michail Semënovič Voroncov (ur.
19 maja
1782
w
Petersburgu
, zm.
6 listopada
1856
w
Odessie
) – rosyjski
oficer
i polityk. Dowódca rosyjskich sił zbrojnych,
generał-gubernator
Nowej Rosji
(obecnie południowa Ukraina) oraz
Besarabii
.
Wicekról
Kaukazu
. Reprezentował nurt liberalny, unowocześnił południe Rosji i południowy Kaukaz.
Dzieciństwo spędził w
Republice Weneckiej
i w
Anglii
, gdzie jego ojciec był przedstawicielem dyplomatycznym Rosji. Otrzymał solidne wykształcenie, odwiedzał parlament brytyjski i miejscowe fabryki. Wyuczył się również zawodu, gdyż jego ojciec liczył się z możliwością wybuchu rewolucji mieszczańskiej w Rosji i zniesienia przywilejów szlacheckich.
W czasie
wojny z Napoleonem
w
1812
dowodził dywizją. W l.
1815
-
1818
dowodził rosyjskim Korpusem Okupacyjnym we Francji. Współdziałał z ruchami
dekabrystów
. W
1823
Woroncow został mianowany generał-gubernatorem
Nowej Rosji
i namiestnikiem cara w
Besarabii
. Wg projektu Woroncowa Besarabia weszła w skład gubernatorstwa Noworosyjskiego. W l.
1828
-
1844
pełnił funkcję generał gubernatora Noworosyjskiego i Bessarabskiego. W
1844
został ogłoszony wicekrólem Kaukazu, namiestnikiem cara na Kaukazie i dowódcą Samodzielnego Korpusu Kawalerii. Otrzymał również tytuł książęcy. Funkcje te pełnił do
1854
. W podporządkowanym gubernatorstwie wprowadzał sprzyjające warunki dla gospodarki kapitalistycznej w produkcji rolnej i w handlu, co sprzyjało rozwojowi wsi i gospodarce rolnej. na Kaukazie prowadził politykę skłócenia feudałów Kaukazu i tym sposobem przyłączył do Rosji część terytorium kaukaskiego. Jego umysł , wykształcenie i liberalne działania wyróżniały go pozytywnie spośród carskiej administracji. W
1855
przeszedł w stan spoczynku. W
1856
car
Aleksander II
mianował go
feldmarszałkiem
. Tego samego roku zmarł w Odessie i tam też został pochowany.
W 1819 roku Woroncow ożenił się z Elżbietą z Wojtkowiczów, kuzynką hetmana
Franciszka Ksawerego Branickiego
oraz krewną księcia
Grigorija Aleksandrowicza Potiomkina
. Uznawany był za jednego z najbogatszych ludzi w całej Rosji.
Bibliografia
- Anthony L.H. Rhinelander: Prince Mikhail Vorontsov: Viceroy to the Tsar. McGill-Queen’s University Press, Montreal 1990.
- M.P. Shcherbinin: Biografiia general-feldmarshala kniazia M. S. Vorontsova. Tipografiia Eduarda Veimara, St. Petersburg 1858.
- A.M. Dondukov-Korsakov: Prince Mikhail Vorontsov. in: Starina i Novizna, 1902, S. 298.
- Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia t. 5 Moskwa 1971.
Dzieła
- Michaił Siemionowicz Woroncow: Extracts from the Diaries of M.S. Vorontsov 1845-54. Sankt Petersburg 1902.
Linki zewnętrzne
Poprzednik
Iwan Inzow
| | Generał-gubernator Nowej Rosji | | Następca
NN |
