Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Edward Starszy

Edward Starszy

Edward Starszy
Król Anglii
Król Anglii
Okres panowaniaod 26 października 899
do 17 lipca 924
Poprzednik Alfred Wielki
Następca Elfweard
Dane biograficzne
DynastiaDynastia Cedryka
Urodzonyok. 871
Wessex
Zmarł 17 lipca 924
Farndon-on-Dee
Ojciec Alfred Wielki
MatkaEalhswith
Żona

Ecgwynn
Aelffaed
Edgiva z Kentu

Dzieci

Athelstan
Elfweard
Eadgifu
Edyta Angielska
Edmund Starszy
Edred
św. Edburga z Winchesteru

Edward I Starszy (ur. ok. 871 , zm. 17 lipca 924 w Farndon-on-Dee w Cheshire) – siódmy król Wesseksu od 899 , syn Alfreda Wielkiego i Ealhswith, córki Ethelreda Muncila, earla Gaini.

Spis treści

Początki panowania

Objęcie tronu przez Edwarda po śmierci jego ojca nie przebiegło bezproblemowo. Po śmierci Alfreda w 899 r. pretensje do korony zgłosił Aethelwold, syn króla Ethelreda I , starszego brata Alfreda. Opanował dwa ważne miasta w hrabstwie Dorset - Wimborne Minster i Christchurch . Edward ruszył w odpowiedzi do Badbury i starał się sprowokować kuzyna do bitwy. Aethelwold jednak odmówił i wycofał się do Wimborne. Edward rozpoczął przygotowania do ataku na miasto. Aethelwold zorientował się w tych planach i pod osłoną nocy uciekł z miasta i przedostał się do Duńczyków w Nortumbrii , gdzie został okrzyknięty królem Wesseksu. Edward w tym czasie koronował się ( 8 czerwca 900 r. w Kingston upon Thames ). Przyjął również tytuł króla Anglów i Sasów.

W 901 r. Aethelwold na czele duńskiej floty zaatakował wybrzeża Essexu. Powstanie wywołali również Duńczycy z Anglii Wschodniej. W następnym roku zaatakował Cricklade i Braydon. Edward ruszył przeciwko rywalowi i po długich podchodach zmusił go do bitwy niedaleko miejscowości Holme. Edward przegrał bitwę, ale zginęli w niej zarówno Aethelwold jak i wspierający go król Anglii Wschodniej Eohric. Niedługo później Edward zawarł pokój z Duńczykami z północy, jak mówi Kronika anglosaska, zawarł ten pokój z konieczności. Z 907 r. pochodzi wzmianka o zajęciu miasta Chester , ale o ewentualnych działaniach wojennych nie ma żadnych wiadomości.

W 909 r. Edward zaatakował Nortumbrię i wymusił haracz. W odwecie, rok później potężna duńska armia zaatakowała Mercję . 5 sierpnia 910 r. Edward zmusił Duńczyków do bitwy pod Tettenhal, która zakończyła się zniszczeniem armii duńskiej. Był to ostatni najazd tak licznej armii duńskiej na Anglię. Od tamtej pory Duńczycy z Północy nie przekraczali linii rzeki Humber . Anglosasi przejęli inicjatywę w wojnie. Edward nie przedsięwziął jednak prób podboju Danelaw, ograniczając się do oczyszczenia z Duńczyków terenów na południe od rzeki Humber i wprowadzenia tam anglosaskiej administracji. Dla ochrony swoich ziem przed duńskimi atakami wybudował szereg fortec (tzw. burghs), m.in. w Hertford , Witham , Birdgnorth, Tamworth , Stafford , Eddisbury i Warwick .

Zdobycze Edwarda

Najważniejszą zdobyczą króla Edwarda było ostateczne podporządkowanie władcom Wesseksu Mercji. W 918 r. zmarła pani Mercjan Ethelfleda, siostra Edwarda. Jej dziedziczką miała zostać jej córka, Aelfwinn, ale Edward usunął siostrzenicę i osobiście przejął rządy w Mercji. Przyłączył również do swego państwa miasta Londyn i Oksford , a także tereny Oxfordshire i Middlesex.

Kolejne lata panowania upłynęły Edwardowi na walkach z norweskimi najazdami na północ kraju. Najazdy zostały odparte, a w latach 918 - 920 udało się Edwardowi narzucić swoją zwierzchność władcom Walii, Szkocji i Danelawu, którzy tytułowali go swoim ojcem i panem.

Król zreorganizował również kościół w Wesseksie. Utworzono nowe biskupstwa - Ramsbury i Sonning ( 909 r.), Welles oraz Crediton . Edward nie był tak religijny jak jego ojciec i dziad. Zachowało się upomnienie od papieża , aby więcej uwagi poświęcał sprawom religijnym.

Król zmarł w 924 r., prowadząc armię przeciwko rebeliantom w Mercji. Został pochowany w New Minster w Winchesterze , które sam ufundował w roku 901 . Po normańskim podboju jego ciało przeniesiono do opactwa Hyde. Przydomek Starszy pojawił się po raz pierwszy w pochodzącym z X wieku Życiu św. Ethelwolda, aby odróżnić go od jednego z jego następców, Edwarda Męczennika .

Rodzina

Król Edward był trzykrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się jeszcze za życia ojca. Ok. 893 r. pojął za żonę Ecgwynn, kobietę nieznanego pochodzenia. Miał z nią dwóch synów i córkę:

Po objęciu tronu Edward oddalił Ecgwynn i poślubił ok. 901 r. Aelffaedę (zm. 920 ), córkę Ethelhelma, earla Wiltshire, i Elswithy. Małżonkowie mieli razem

Ok. 920 r. poślubił swoją trzecią żonę, Edgivę (zm. 25 sierpnia 968 ), córkę Sigehelma, earla Kentu. Edward i Edgiva mieli razem dwóch synów i dwie córki:

Według niektórych średniowiecznych źródeł[1] Edward był ojcem Tyry Danebod , żony pierwszego króla Danii - Gorma Starego . Informację tę traktuje się jednak jako bardzo niepewną.

Bibliografia

Przypisy

  1. Saxo Grammaticus , Gesta Danorum , zob: Kroman, Erik; Det danske Rige i den ældre Vikingetid, Rosenkilde & Bagger 1976, str. 115


Poprzednik
Alfred Wielki
Król Anglii
899 - 924
Następca
Elfweard


Inne hasła zawierające informacje o "Edward Starszy":

I wiek ...

Władysław Komar ...

1484 ...

XVI wiek ...

1972 ...

Antanas Smetona ...

Wittenberga ...

1362 ...

1361 ...

Nowa Anglia ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Edward Starszy":

230b Kryzysy ideologiczne, gospodarcze i społeczne w Polsce Ludowej (plansza 4) ...

230a Kryzysy ideologiczne, gospodarcze i społeczne w Polsce Ludowej (plansza 2) ...

230b Kryzysy ideologiczne, gospodarcze i społeczne w Polsce Ludowej (plansza 5) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie