Harold Urey
(1893-1981)

Harold Clayton Urey (ur. 29 kwietnia 1893 w Walkerton, Indiana , zm. 5 stycznia 1981 w La Jolla , Kalifornia ) - chemik amerykański , laureat Nagrody Nobla z dziedziny chemii w roku 1934 za odkrycie deuteru .

W latach 1923 - 1924 prowadził badania wspólnie z Nielsem Bohrem , następnie w latach 1924 - 1929 wykładał w Uniwersytecie Johna Hopkinsa w Baltimore . W latach 1929 – 1945 był profesorem Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku , a w latach 1945 – 1952 Uniwersytetu Chicagowiskiego . Był członkiem Narodowej Akademii Nauk w Waszyngtonie .

Zajmował się badaniami składu izotopowego wielu pierwiastków chemicznych . Był autorem metod rozdzielania izotopów. Przyczynił się także do rozwoju prac nad bombą atomową rozdzielając izotopy uranu U-235 i U-238.

Wysunął hipotezę dotyczącą pochodzenia planet i gwiazd oraz pochodzenia życia na Ziemi . Opracował metodę szacowania temperatury wód oceanów (nawet do 180 mln lat wstecz).

W 1931 roku odkrył ciężki izotop wodoru – deuter wyodrębniając go z czystego chemicznie ciekłego wodoru , za co w 1934 roku otrzymał Nagrodę Nobla .

Publikacje

• The Planets. Their Origin and Development ( 1952 )

Źródła

• Beata Tarnowska (red.), Nagrody Nobla. Leksykon PWN, Warszawa 2001,

Linki zewnętrzne

• Harold C. Urey - biografia (en.)
• Nobel za deuter