Tzw. Meduza Rondanini, kopia rzymska dzieła Fidiasza
Meduza (
gr.
Μέδουσα, Medousa,
łac.
Medusa) – w
mitologii greckiej
była najmłodszą z trzech
Gorgon
i najgroźniejszą (często przypisuje się imię Gorgony samej tylko Meduzie). Zamiast włosów miała
węże
, a jej spojrzenie zamieniało żywe istoty w kamień. Jedynym lekiem na to były łzy
jednorożca
.
Meduza ponoć była tak piękna, że zakochał się w niej
Posejdon
i uwiódł w świątyni
Ateny
.
Mit o Meduzie uległ ewolucji. Z początku Meduza była jednym z bóstw przedolimpijskich, potworem. W późniejszych wersjach zaczęto ją uważać za ofiarę zemsty bogini Ateny. Meduza miała być piękną dziewczyną, która ośmieliła się rywalizować urodą z boginią. Atena zamieniła więc Meduzę (i jej siostry,
Steno
i
Euriale
) w skrzydlate, okropnie brzydkie potwory ze żmijami zamiast włosów i szponami u dłoni.
Meduza zginęła zabita przez
Perseusza
, który odciął jej głowę, a z krwi z rozciętej szyi Gorgony narodzili się
Pegaz
i
Chrysaor
. Jej głowę
Atena
umieściła na
egidzie
, tarczy
Zeusa
.
Zobacz też
