Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Max Planck

Max Planck - (23 IV 1858-4 X 1947), niemiecki fizyk, autor prac z zakresu termodynamiki, promieniowania termicznego, energii, dyspersji, optyki, teorii względności, a przede wszystkim teorii kwantów. W roku 1889 odkrył stałą fizyczną nazwaną następnie jego nazwiskiem (stała Plancka), co dało początek mechanice kwantowej. Planck pochodził z rodziny uczonych. Zarówno jego pradziadek jak i dziadek ze strony ojca byli profesorami teologii w Getyndze, ojciec był profesorem prawa w Kilonii i Monachium, a stryj sędzią, profesorem prawa i jednym z autorów niemieckiego Kodeksu Cywilnego. Planck ukończył szkołę średnią już w wieku szesnastu lat. Był utalentowanym muzykiem. Brał lekcje śpiewu, grał na fortepianie, organach, wiolonczeli, komponował pieśni i opery. Jednakże za kierunek studiów obrał fizykę. W roku 1874 podjął studia na Uniwersytecie Monachijskim. Pod kierownictwem von Jollego Planck przeprowadził jedyne eksperymenty w całej swojej naukowej karierze. Szybko przeszedł jednak do fizyki teoretycznej. W roku 1877 wyjechał do Berlina, gdzie przez rok studiował u sławnych fizyków. Wybrał ciepło jako swą specjalność. W 1878 zdał egzamin państwowy nauczycielski, a w lutym 1879 obronił doktorat. Potem krótko uczył matematyki i fizyki w swym dawnym gimnazjum w Monachium. W czerwcu 1880, wieku 22 lat, przeprowadził przewód habilitacyjny. Kolejne 5 lat spędził na Uniwersytecie Monachijskim jako docent bez prawa do wynagrodzenia utrzymując się z publikacji naukowych. W 1885 r. został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego w katedrze fizyki teoretycznej Uniwersytetu Kilońskiego. Jego prace z dziedziny termodynamiki i entropii nie wywołały początkowo zainteresowania w świecie naukowym, jednakże monografia pt. "Zasada zachowania energii" zyskała w 1887 r. wyróżnienie na Uniwersytecie w Getyndze. Rok później Planck został powołany na Uniwersytet Berliński, gdzie w 1892 r. awansowano go na profesora zwyczajnego. W tym czasie jego pozycja naukowa jest już ugruntowana, co znajduje wyraz w wybraniu go w 1894 r. do Pruskiej Akademii Nauk. W Berlinie zostaje także jednym z członków Niemieckiego Towarzystwa Fizyki i prowadzi wykłady z zakresu fizyki teoretycznej. Był promotorem kilku późniejszych sław z dziedziny fizyki, w tym dwóch laureatów Nagrody Nobla. Jako jeden z pierwszych docenił teorię względności Einsteina i będąc rektorem Uniwersytetu Berlińskiego sprowadził go na tę uczelnię. W 1918 r. został laureatem Nagrody Nobla. Od lat 20. XX w. Planck uchodził za największy autorytet w dziedzinie fizyki w Niemczech i piastował wiele czołowych stanowisk w towarzystwach naukowych swego kraju. W 1926 r. przeszedł oficjalnie na emeryturę, ale pozostał czynnym naukowcem prowadzącym serie wykładów w kraju i zagranicą . Zmarł w wieku 89 lat.


Inne hasła zawierające informacje o "Max Planck":

Oddychanie komórkowe ...

1411 ...

Nowa Anglia ...

Ekranizacje dzieł Williama Szekspira ...

1986 ...

1467 ...

1863 ...

Warstwa społeczna ...

Mikołajki ...

Łabędź niemy ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Max Planck":

Układ okresowy pierwiastków (plansza 20) ...

203 Okres międzywojenny na świecie. Postęp techniczny i kryzys gospodarczy (plansza 3) ...

Wiązania chemiczne w świetle mechaniki kwantowej (plansza 17) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie