Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Max Planck

Max Planck

Max Karl Ernst Ludwig Planck

Urodzony 23 kwietnia 1858
Kilonia , Niemcy
Zmarł 4 października 1947
Getynga , Niemcy

Max Karl Ernst Ludwig Planck (ur. 23 kwietnia 1858 , zm. 4 października 1947 ) - niemiecki fizyk, autor prac z zakresu termodynamiki , promieniowania termicznego , energii , dyspersji , optyki , teorii względności , a przede wszystkim teorii kwantów .

W roku 1889 odkrył stałą fizyczną nazwaną następnie jego nazwiskiem ( stała Plancka ), co dało początek mechanice kwantowej .

Spis treści

Dzieciństwo i młodość

Planck pochodził z rodziny uczonych. Zarówno jego pradziadek jak i dziadek ze strony ojca byli profesorami teologii w Getyndze , ojciec był profesorem prawa w Kilonii i Monachium , a stryj sędzią, profesorem prawa i jednym z autorów niemieckiego Kodeksu Cywilnego.

Max Planck urodził się w Kilonii jako syn Johanna Juliusa Wilhelma Plancka, znanego profesora prawa konstytucyjnego, współtwórcy pruskiego kodeksu cywilnego i jego drugiej żony Emmy Patzig. Był szóstym dzieckiem w rodzinie, przy czym dwoje z jego rodzeństwa pochodziło z pierwszego małżeństwa ojca.

W 1867 rodzina przeprowadziła się do Monachium, a Planck został zapisany do tamtejszego elitarnego Königliches Maximiliansgymnasium, gdzie trafił pod opiekę niejakiego Hermanna Müllera, który poprzez lekcje matematyki , mechaniki oraz astronomii inspirował swojego ucznia. Od niego pierwszego Planck nauczył się zasady zachowania energii . Planck ukończył szkołę średnią już w wieku szesnastu lat.

Edukacja i kariera uniwersytecka

Planck był również utalentowanym muzykiem. Brał lekcje śpiewu, grał na fortepianie, organach, wiolonczeli, komponował pieśni i opery. Jednakże za kierunek studiów zamiast muzyki obrał fizykę .

Monachijski profesor fizyki Philipp von Jolly odradzał mu to, twierdząc, że jest to dziedzina, w której prawie wszystko już odkryto i do wypełnienia pozostało jedynie kilka luk. Planck odparł, że nie pragnie odkrywać nowych rzeczy, ale jedynie zrozumieć podstawy tego, co już zostało opisane i w roku 1874 podjął studia na Uniwersytecie Monachijskim . Pod kierownictwem von Jollego Planck przeprowadził jedyne eksperymenty w całej swojej naukowej karierze badając dyfuzję wodoru przez rozgrzaną platynę ). Szybko przeszedł jednak do fizyki teoretycznej .

W roku 1877 wyjechał do Berlina , gdzie przez rok studiował u sławnych fizyków – Hermana von Helmholtza i Gustawa Kirchhoffa - a także u matematyka Karla Weierstrassa . Planck zaprzyjaźnił się z Helmoltzem. W tym samym czasie powziął też zamiar samodzielnego studiowania prac Clausiusa , co zaowocowało wyborem ciepła jako specjalności.

W październiku 1878 Planck zdał egzamin państwowy nauczycielski, a w lutym 1879 obronił doktorat ("Über den zweiten Hauptsatz der mechanischen Wärmetheorie"). Potem krótko uczył matematyki i fizyki w swym dawnym gimnazjum w Monachium.

W czerwcu 1880, wieku 22 lat, przeprowadził przewód habilitacyjny ("Gleichgewichtszustände isotroper Körper in verschiedenen Temperaturen "). Kolejne 5 lat spędził na Uniwersytecie Monachijskim jako docent bez prawa do wynagrodzenia utrzymując się z publikacji naukowych. W 1885 r. został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego w katedrze fizyki teoretycznej Uniwersytetu Kilońskiego. Jego prace z dziedziny termodynamiki i entropii nie wywołały początkowo zainteresowania w świecie naukowym, jednakże monografia pt. "Zasada zachowania energii" zyskała w 1887 r. wyróżnienie na Uniwersytecie w Getyndze. Rok później Planck został powołany na Uniwersytet Berliński, gdzie w 1892 r. awansowano go na profesora zwyczajnego. W tym czasie jego pozycja naukowa jest już ugruntowana, co znajduje wyraz w wybraniu go w 1894 r. do Pruskiej Akademii Nauk. W Berlinie zostaje także jednym z członków Niemieckiego Towarzystwa Fizyki i prowadzi wykłady z zakresu fizyki teoretycznej.

Był promotorem kilku późniejszych sław z dziedziny fizyki, w tym dwóch laureatów Nagrody Nobla ( Max von Laue i Walther Bothe ). Jako jeden z pierwszych docenił teorię względności Einsteina i będąc rektorem Uniwersytetu Berlińskiego sprowadził go na tę uczelnię. W 1918 r. został laureatem Nagrody Nobla . Od lat 20. XX w. Planck uchodził za największy autorytet w dziedzinie fizyki w Niemczech i piastował wiele czołowych stanowisk w towarzystwach naukowych swego kraju (m.in. w Cesarskim Towarzystwie Naukowym przemianowanym później na Towarzystwo Maxa Plancka ). W 1926 r. przeszedł oficjalnie na emeryturę, ale pozostał czynnym naukowcem prowadzącym serie wykładów w kraju i zagranicą .

Zmarł 4 października 1947 r. w wieku 89 lat.

Zobacz też

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Max Planck":

Oddychanie komórkowe ...

1411 ...

Nowa Anglia ...

Ekranizacje dzieł Williama Szekspira ...

1986 ...

1467 ...

1863 ...

Warstwa społeczna ...

Mikołajki ...

Łabędź niemy ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Max Planck":

Układ okresowy pierwiastków (plansza 20) ...

203 Okres międzywojenny na świecie. Postęp techniczny i kryzys gospodarczy (plansza 3) ...

Wiązania chemiczne w świetle mechaniki kwantowej (plansza 17) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie