Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Masakra w Sabrze i Szatili

Masakra w Sabrze i Szatili

Masakra w Sabrze i Szatili ( arabski. : صبرا وشاتيلا) została dokonana na palestyńskich uchodźcach we wrześniu 1982 r. przez libańskie maronickie oddziały pod dowództwem Elie Hobeiki. Liczba ofiar oceniana jest na 700-3500.

W trakcie całego wydarzenia obozy uchodźców były otoczone przez Siły Obronne Izraela , które według zeznań ich dowódców były całkowicie nieświadome tego, co się dzieje wewnątrz. Rola wojska Izraela w tej masakrze jest obiektem kontrowersji.

Spis treści

Rys wydarzeń

Nazwa "Sabra" odnosi się do ubogich okolic Zachodniego Bejrutu , sąsiadujących z obozem uchodźców "Szatila", założonym dla palestyńskich uchodźców w 1949 roku. Przez lata zatarły się granice pomiędzy nimi i powszechnie nazywano je "obozami Sabra i Szatila".

Od 1975 do 1990 roku w Libanie trwała wojna domowa . Jedną ze stron konfliktu była milicja znana jako "Falanga" – zbrojne ramię chrześcijańskiej partii Kataeb . Była ona sojusznikiem Izraela w walce z OWP .

OWP używała południowego Libanu jako bazy wypadowej przeciwko Izraelowi, a Izrael dokonywał nalotów na pozycje OWP w Libanie. 6 czerwca 1982 Izrael zdecydował się na interwencję wojskową, wprowadzając 60 000 żołnierzy na teren Libanu. Interwencja ta została oficjalnie potępiona przez ONZ . Po dwóch miesiącach w wyniku działań USA podpisano zawieszenie broni, na mocy którego Liban miał pozostawać pod nadzorem sił międzynarodowych.

1 września oficjalnie zakończono wycofywanie sił OWP z okolic Bejrutu. Dwa dni później Izrael otoczył obozy uchodźców swoimi wojskami. Izraelski Minister Obrony Ariel Szaron wydał oświadczenie stwierdzające, że 2000 wojowników OWP pozostało w Bejrucie.

14 września prezydent-elekt Libanu, lider Falangi Beszir Dżemajel zginął w wyniku zamachu bombowego, który – jak się później okazało – został przeprowadzony przez prosyryjskiego bojówkarza. O zabójstwo obwiniono początkowo OWP. W kilka godzin po zamachu Ariel Szaron zdecydował o ponownym wkroczeniu sił izraelskich do zachodniej (muzułmańskiej) części Bejrutu. Oddziały izraelskie otoczyły obozy uchodźców palestyńskich Sabra i Szatila.

Szaron i Rafael Eitan poprosili falangistów o wkroczenie do obozów i ujęcie ukrywających się tam bojowników OWP. 16 września 1982 o godzinie 18. falangiści weszli do obozów. Kierując się chęcią odwetu za zabójstwo Dżemajela w ciągu następnych 36-48 godzin dokonali oni masakry mieszkających tam Palestyńczyków.

Odpowiedź międzynarodowa

16 grudnia 1982 Zgromadzenie Ogólne ONZ potępiło masakrę i oficjalnie uznało ją za akt ludobójstwa[1]. Żadne akcje narodowe ani międzynarodowe nie zostały nigdy przedsięwzięte przeciwko dowódcy Elie Hobeika, który zginął 20 lat później w wybuchu bomby w Bejrucie.

Masakra przyciągnęła uwagę mediów na całym świecie. Większość relacji skupiała się na roli Izraela. Włoscy pracownicy lotnisk zbojkotowali izraelską linię lotniczą El Al . W synagogach w Mediolanie i Rzymie podłożono bomby.

Tygodnik "Time" opublikował 21 lutego 1983 artykuł opisujący Szarona jako bezpośrednio odpowiedzialnego za masakrę. Szaron pozwał tygodnik za zniesławienie w izraelskim i amerykańskim sądzie. "Time" wygrał ten proces w USA, choć sędziowie uznali jednocześnie artykuł za nieprawdziwy i szkalujący.

Benny Morris w książce Israel's Secret Wars napisał, że Izrael udostępnił buldożery do zakopywania ciał zamordowanych Palestyńczyków.

W szwedzko-francusko-niemiecko-libańskim filmie dokumentalnym Massaker[2] (2005) sześciu byłych żołnierzy libańskich, którzy uczestniczyli w masakrze, zeznało, że Izrael bezpośrednio brał w niej udział. Jeden z nich stwierdził, że widział izraelski buldożer niszczący zamieszkany budynek wewnątrz obozu. Inny zeznał, że izraelscy żołnierze zaopatrzyli ich w materiały do zniszczenia ciał pozostawionych na ulicach. W 2008 roku Ari Folman , jeden z żołnierzy izraelskich biorących udział w tych zajściach, zrealizował animowany film Walc z Baszirem [3], w którym podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie o odpowiedzialność swoją i współtowarzyszy za masakrę. Film ten, utrzymany w konwencji dokumentu, zdobył Złoty Glob 2009 w kategorii najlepszy film zagraniczny, a także był nominowany do Oskara w tej samej kategorii.

Sabra i Szatila po masakrze

Zaraz po masakrze siły Izraela zaczęły opuszczać Bejrut. Ochronę obozów powierzono Włochom. Kiedy po kolejnych atakach na siły międzynarodowe Włochy wycofały swoich żołnierzy z Libanu, bezpieczeństwo obozów zostało przekazane oddziałom szyickiej milicji Amal .

Zobacz też

Masakra w Damur

Literatura

Przypisy

  1. A/RES/37/123(A-F) UN General Assembly, 16 grudnia 1982
  2. Massaker
  3. Vals Im Bashir w IMDB

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Masakra w Sabrze i Szatili":

Pogrom w Kownie ...

1863 ...

1791 ...

1929 ...

1980 ...

1974 ...

1970 ...

Baku ...

1987 ...

1999 ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Masakra w Sabrze i Szatili":

143. Polacy na przełomie XIX i XX w. (plansza 6) ...

Afryka – zagadnienia społeczno-gospodarcze (plansza 20) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie