Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Marian Kukiel

Marian Włodzimierz Kukiel - (ur. 15 maja 1885 w Dąbrowie Tarnowskiej, zm. 15 sierpnia 1973 w Mabledon) – generał dywizji Wojska Polskiego, historyk wojskowości, działacz społeczny, polityk.

Nota biograficzna

Urodził się 15 maja 1885 w Dąbrowie Tarnowskiej w woj. krakowskim. W 1903 ukończył gimnazjum klasyczne w Tarnowie i rozpoczął studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Franciszka Józefa we Lwowie. Od lat gimnazjalnych zaangażowany w działalność rewolucyjną i niepodległościową. Działacz lwowskiej Organizacji Promienistych i Organizacji Nieprzejednanych.

Pod koniec 1905 został aresztowany i osadzony w więzieniu w Piotrkowie Trybunalskim. W 1908 we Lwowie, wraz z Mieczysławem Dąbkowskim, Władysławem Sikorskim, Kazimierzem Sosnkowskim i Józefem Piłsudskim, założył Związek Walki Czynnej, w 1910 współorganizował zaś Związek Strzelecki "Strzelec". W tym samym czasie studiował i pracował naukowo. W 1909 uzyskał doktorat na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Franciszka Józefa we Lwowie. W latach I wojny światowej żołnierz I Brygady Legionów Polskich i Polskiej Siły Zbrojnej. W 1917 roku ukończył Wojenny Kurs Oficerów Sztabu Generalnego.

31 sierpnia 1917 został pierwszym komendantem Szkoły Podchorążych w Ostrowi Mazowieckiej. Na tym stanowisku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim.

W wojnie polsko-bolszewickiej dowodził 51 Pułkiem Strzelców Kresowych, następnie XXIV Brygadą Piechoty.

Pod koniec września 1920 objął stanowisko zastępcy szefa Oddziału III Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych. Podlegały mu: najpierw Sekcja Historyczno-Operacyjna, następnie Wydział Historyczno-Operacyjny, które organizował i nadzorował, odpowiadając za kierunek prac badawczych. W następnym roku, po reorganizacji naczelnych władz wojskowych związanych z przejściem wojska na etaty czasu pokoju, objął szefostwo Oddziału III Sztabu Generalnego WP.

Z dniem 1 stycznia 1923 przydzielony został na stanowisko szefa Biura Historycznego Sztabu Generalnego z równoczesnym, czasowym pozostawieniem na stanowisku szefa Oddziału III SG WP.

Z dniem 1 kwietnia 1923 r. mianowany został dowódcą 13 Dywizji Piechoty w Równem. Na stanowisku szefa BH SG zastąpił go płk SG Julian Stachiewicz, dotychczasowy dowódca 13 DP.

31 marca 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 10 lokatą.

Z dniem 15 stycznia 1925 mianowany został szefem Biura Historycznego Sztabu Generalnego, kierując jego pracami do przewrotu majowego w 1926, kiedy to opowiedział się po stronie rządowej.

We wrześniu 1926 przeniesiony w stan nieczynny, a z dniem 31 stycznia 1930 przeniesiony w stan spoczynku. Pracował naukowo na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie 25 czerwca 1927 przeprowadził kolokwium habilitacyjne. W tym czasie był również dyrektorem Muzeum Czartoryskich w Krakowie. Należał do Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (1923 członek rzeczywisty) i Polskiej Akademii Umiejętności (1932 członek-korespondent, 1937 członek czynny).

W sierpniu 1939 zgłosił się na ochotnika do wojska, nie uzyskując jednak przydziału służbowego; brał udział w obronie Lwowa. Jesienią 1939 przedostał się do Francji, gdzie został powołany przez gen. Sikorskiego na stanowisko zastępcy ministra spraw wojskowych. Po ewakuacji Wojska Polskiego do Wielkiej Brytanii pełnił kolejno funkcje dowódcy Obozów i Oddziałów Polskich w Szkocji, przemianowanych 28 września na 1 Korpus Polski. 24 września 1942 został ministrem obrony narodowej. Służbę na tym stanowisku pełnił aż do 1949.

Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji. Współzałożyciel Instytutu Historycznego im. gen. Sikorskiego, od 1965 prezes Zarządu Instytutu Polskiego i Muzeum im. gen. Sikorskiego. Inicjator i współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, Polskiego Towarzystwa Historycznego i Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie. Zmarł 15 sierpnia 1973 w szpitalu w Mabledon, został pochowany na cmentarzu Kensal Green w Londynie, u boku żony Stanisławy.


Inne hasła zawierające informacje o "Marian Kukiel":

Mieszko II Lambert ...

1972 ...

Rekatolicyzacja ...

Sobieski ...

Ignacy Hołowiński ...

Ciałko nerkowe ...

Murawa bliźniczkowa ...

1878 ...

1863 ...

Długosz królewski ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Marian Kukiel":

201 Rozwój historiografii w okresie międzywojennym (plansza 8) ...

22. Konserwatyzm. Nauka społeczna kościoła (plansza 15) ...

209b Tworzenie demokracji parlamentarnej w Polsce (plansza 2) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie