Chrystus Pantokrator na fresku w Bazylice św. Franciszka w Asyżu

Mandorla (z wł. migdał), w malarstwie i płaskorzeźbie owalna, bardziej archaiczna niż tarcza słoneczna aureola , otaczająca postać Jezusa, ale czasem także postać Marii.

Symbolizuje i podkreśla boską naturę przedstawianej postaci. Najczęściej mandorlie występują przy przedstawieniach Transfiguracji i Zbawiciela w siłach . Mandorla jest jednym z najstarszych motywów w sztuce sakralnej, najprawdopodobniej powstała w Egipcie, gdzie dominowali monofizyci . Na początku przyjmowała ona kształt migdału (od którego wzięła nazwę) i miała kolor biały (symbolizujący czystość i boskość) lub biało-niebieski (niebieski symbolizuje boską tajemnicę, ale także niebo). Potem zaczęła przyjmować różne kształty (np. rombu ) i kolory (np. czerwony) oraz zaczęto malować kilka mandorli na raz, symbolizujących różne aspekty boskości postaci.

Zobacz też

• vesica piscis