Kwintus Cecyliusz Metellus Macedoński ( łac. Quintus Caecilus Metellus Macedonicus) członek wpływowego plebejskiego rodu rzymskiego Cecyliuszy , syn Kwintusa Cecyliusza Metellusa Dentera. Urodził się ok. 188 p.n.e. ; zmarł w 115 p.n.e. , pretor w roku 148 p.n.e.

W 168 p.n.e. służył pod komendą Lucjusza Emiliusza Paulusa w wojnie w Macedonii i jako posłaniec zawiózł do Rzymu wieść o zwycięstwie pod Pydna nad królem Perseuszem . W 148 p.n.e. jako pretor w Macedonii pokonał i wziął do niewoli Andriskosa , przywódcę powstania, podającego się za syna Perseusza i prowadził go w swym pochodzie triumfalnym. Macedonia została przekształcona w prowincję rzymską. Rozpoczął wojnę w Grecji w latach 147 p.n.e. - 146 p.n.e. , odniósł szereg zwycięstw, najważniejsze w bitwie pod Cheroneją i podbił całą Grecję Środkową. Dzieła przekształcenia Grecji w prowincję rzymską nazwaną Achają dokończył konsul Lucjusz Memmiusz. Po powrocie do Rzymu odbył triumf za zwycięstwa w Macedonii ( w pochodzie triumfalnym prowadzono wziętego do niewoli Androniskosa ) i zyskał przydomek (agnomen): Macedoński (Macedonicus). Przeprowadził rekonstrukcję świątyń Junony i Jupitera . Uzyskał konsulat w 143 p.n.e. Udał się do Hiszpanii gdzie prowadził wojnę z Celtyberami . W 131 p.n.e. został cenzorem . Był zdecydowanym przeciwnikim reform trybunów ludowych , braci Tyberiusza i Gajusza Grakchów . Był także politycznym rywalem Scypiona Afrykańskiego Młodszego . Wchodził w skład kolegium augurów od około 140 p.n.e..

Bibliografia

• Mała Encyklopedia Kultury Antycznej, Warszawa 1968.

Zobacz też

• Drzewo genealogiczne Cecyliuszów Metellów