Przedgórze Sudeckie (cz. Krkonošsko-jesenické podhůří, Sudetské podhůří,
niem.
Sudetenvorland) (
332.1
) — obszar (makroregion) położony na północ od właściwych
Sudetów
, będący z nimi w łączności, jednak oddzielony od Sudetów wyraźną linią tektoniczną (
uskok brzeżny sudecki
).
Pofałdowana
równina
- najwyższe wzniesienie:
Ślęża
718
m n.p.m.
Od północnego zachodu Przedgórze Sudeckie graniczy z
Niziną Śląsko-Łużycką
, od północnego wschodu z
Niziną Śląską
, od południowego wschodu, południa i południowego zachodu z Sudetami.
Pod względem geologicznym należy do
bloku przedsudeckiego
. Zbudowane jest ze
skał krystalicznych
-
metamorficznych
i
magmowych
, poprzecinanych wystąpieniami
wulkanicznych
bazaltów
i przykrytych płaszczem
skał osadowych
. Przedgórze Sudeckie do
oligocenu
stanowiło jedną całość z resztą Sudetów, nie uległo jednak ruchom wypiętrzającym i pozostało regionem równinnym. Obszar leży na wysokości od 200 do 350 m n.p.m. Urozmaicają go znacznie wyższe (do 718 m n.p.m. Ślęża) twardzielcowe wzniesienia zbudowane z
gabra
,
amfibolitów
,
granitów
,
hornfelsów
,
gnejsów
,
łupków łyszczykowych
,
kwarcytów
,
marmurów
,
mylonitów
,
łupków kwarcowych
i
serpentynitów
oraz
bazaltów
. Gleby pylaste (
lessowe
) sprzyjają rozwojowi rolnictwa. Obszar jest dość gęsto zaludniony, znajdują się tu liczne ośrodki przemysłowe (największe:
Świdnica
,
Bielawa
,
Dzierżoniów
).
W skład Przedgórza Sudeckiego wchodzą:
