Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną. Le Corbusier
Le Corbusier - właściwie Charles-Édouard Jeanneret-Gris (ur. 6 października 1887 w La Chaux-de-Fonds, zm. 27 sierpnia 1965 w Cap Martin) – francuski architekt, urbanista, malarz i rzeźbiarz szwajcarskiego pochodzenia, czołowy przedstawiciel modernistycznego stylu międzynarodowego. Jego wszechstronna działalność wpłynęła nie tylko na architekturę, ale także na sztuki plastyczne i urbanistykę.
Życiorys
1887–1917
Charles Jeanneret pochodził ze starego, szeroko rozgałęzionego rodu. Przydomek Gris przy nazwisku odróżniał część rodziny, z której pochodził od gałęzi Jeanneret-Grieurin i Jeanneret-Compas. Ojciec przyszłego architekta, Georges-Edouard (1855–1926), był zegarmistrzem, trudniącym się lakierowaniem kopert zegarków i posiadał własny warsztat w La Chaux-de-Fonds, będącym w tym czasie jednym z głównych centrów produkcji zegarków w Szwajcarii. Matka, Marie-Charlotte-Amelie z domu Perret (1860–1960) była pianistką. W młodości Charles-Édouard Jeanneret pracował w zakładzie grawerskim swojego stryja, gdzie zajmował się wyrabianiem inicjałów.
W latach 1900-1904 uczył się grawerowania i cyzelunku w szkole artystycznej w La Chaux-de-Fonds. Profesor tej szkoły, Charles L`Eplattenier, nakłonił go do nauki architektury. Charles-Édouard Jeanneret znalazł się pod wpływem secesji i angielskiego ruchu arts-and-crafts, a w latach 1906-1907 wraz z René Chapallazem zrealizował swój pierwszy budynek, bogato udekorowaną willę dla grawera Louisa Falleta. W 1907 odbył pierwszą podróż studialną, zwiedzając na północy Włoch Mediolan, Florencję, kartuzję w Galluzzo, Sienę, Bolonię, Padwę i Wenecję, a następnie udał się do Austro-Węgier, gdzie zwiedził Budapeszt i Wiedeń. W Wiedniu przez sześć miesięcy pracował u jednego z twórców wiedeńskiej secesji, Josefa Hoffmanna, a także zapoznał się z ideami Adolfa Loosa. W marcu 1908 młody architekt po raz pierwszy pojechał do Paryża, wkrótce wstąpił do pracowni paryskiego architekta Auguste`a Perreta, gdzie pracował przez 15 miesięcy i zetknął się z zastosowaniem surowej konstrukcji żelbetowej; w 1909 spotkał w Lyonie innego z protagonistów nowoczesnej architektury, Tony`ego Garniera.
W 1910 odbył długą podróż do Niemiec, żeby zapoznać się z osiągnięciami sztuki stosowanej w tym kraju. Pracując u Petera Behrensa, poznał Miesa van der Rohe i Waltera Gropiusa. W następnym roku zetknął się z Heinrichem Tessenowem, architektem miasta-ogrodu Grünau-Falkenberg (realizacja 1913). Następna podróż, po Europie Wschodniej, Turcji, Grecji i Włoszech, była etapem gromadzenia rysunków, notatek i zdjęć.
W 1913 r. Charles-Édouard Jeanneret miał pierwszą wystawę swoich prac (akwarel). Zajmowało go w tym okresie studiowanie w Bibliotece Narodowej materiałów do pracy "Budowa miast" (La construction des villes).
1917–1940
W wieku 29 lat osiadł na stałe w Paryżu. W roku 1917 otworzył tam własną pracownię architektoniczną. Od 1919 zaczął wydawać gazetę artystyczną Esprit Nouveau (Nowy duch), w której swoje artykuły o architekturze podpisywał "Le Corbusier". Wszedł w kontakt z awangardowymi środowiskami artystycznymi. Razem z Amedee Ozenfantem zapoczątkował nowy kierunek malarski – puryzm. Od około 1925 używał pseudonimu także jako architekt i artysta. Od 1923 aż do 1940 prowadził wspólną pracownię z dalszym kuzynem, Pierre`em Jeanneretem, wspólnie podpisywali projekty i publikacje.
Le Corbusier już w czasie swych pierwszych podróży studialnych zachwycał się klarownością przestrzeni panującą w klasztorach. Klasztorna cela była jedną z inspiracji do stworzenia Pavillon de l`Esprit Nouveau (Wystawa Międzynarodowa w 1925 r. w Paryżu), który zrewolucjonizował architekturę i projektowanie wnętrz. Pawilon ten, a właściwie modelowy jednoprzestrzenny dom jednorodzinny z antresolą i loggią, rozpoczął szerzenie się nowej myśli architektonicznej. W planie przypomina on celę benedyktyńskiego mnicha. Pavillon de l`Esprit Nouveau był elementem idei Immeubles-Villas, dużego wielkomiejskiego budynku mieszkaniowego łączącego cechy domu jedno- i wielorodzinnego. Dzięki tej wystawie Le Corbusier został szeroko zauważony.
W roku 1926 opracował "Architekturę epoki maszynowej" (Architecture d`époque machiniste). Dwa lata później został jednym z założycieli CIAM – Międzynarodowych Kongresów Architektury (Congrès Internationaux d`Architecture). Także w tym czasie Le Corbusier dużo podróżował: do Ameryki Południowej, Niemiec oraz Moskwy, gdzie poznał Meyerholda i Eisensteina. 19 września 1930 Le Corbusier przyjął obywatelstwo francuskie, zaś 18 grudnia tegoż roku poślubił Yvonne Gallis.
1940–1965
W czasie wojny przebywał początkowo w Vichy, a w latach (1942-1943) został wysłany z misją do Algierii, wówczas kolonii francuskiej. Lokalna architektura wywarła pewien wpływ na architekta.
Le Corbusier rozpoczął w 1942 pracę nad "Modulorem" – autorskim kanonem proporcji, który następnie opisał w kilku pracach. Za model został przyjęty człowiek szczególnie wysoki (za modelowy przyjął ówczesny średni wzrost amerykańskiego policjanta, wynoszący 183 cm). Wyciągnięta do góry ręka postaci ludzkiej wyznacza podstawową wysokość kondygnacji netto, 226 cm. Większość charakterystycznych wysokości odnoszących się do ciała ludzkiego i przedmiotów użytkowych jest wpisana przez Le Corbusiera w dwa ciągi: ciąg wymiarów, wyznaczone w oparciu o wspomniany wzrost i wysokość kondygnacji oraz złoty podział.
Pod koniec wojny Le Corbusier założył Assemblée de Constructeurs pour Rénovation architecturale (ASCORAL), organizację opracowującą plany odbudowy Francji po wojnie, zaś w 1943 opublikował Kartę Ateńską.
Po wojnie Le Corbusierowi jako jednemu z najsłynniejszych architektów powierzano najbardziej prestiżowe realizacje, nie tylko w Europie, ale i w Indiach czy Brazylii. W 1947 został członkiem komitetu złożonego z architektów, który miał przygotować plany budowy siedziby ONZ w Nowym Jorku; ostatecznie realizację przyznano Amerykaninowi Wallace`owi Harrisonowi, lecz opierała się ona w dużym stopniu na koncepcji Le Corbusiera.
Zmarł 27 sierpnia 1965 w Cap Martin podczas kąpieli w Morzu Śródziemnym.
Inne hasła zawierające informacje o "Le Corbusier":
1965
Jerzy Golcz
, polski inżynier elektryk, taternik i alpinista (ur.
1904
)
27 sierpnia
-
Le Corbusier
, architekt francuski (ur.
1887
)
2 września
-
Johannes Bobrowski
, niemiecki pisarz ...
Styl międzynarodowy
być zlicowane z elewacją. Do zasad stylu nie należało postulowane wcześniej przez
Le Corbusiera
konieczne stosowanie dachów płaskich, zdaniem autorów dach pulpitowy jest również ...
Konstruktywizm (sztuka)
tzw.
stylu międzynarodowego
. Najbardziej znanym architektem, który przeszedł przez okres konstruktywizmu był
Le Corbusier
, który później jednak odciął się od tego nurtu sztuki. Struktura ...
Zurych
Meisen guildhall
Zunfthaus zur Waag
Sankt Peterkirche
Lindenhof
Grossmünster
Wasserkirche
Zunfthaus zum Rüden
Zunfthaus zur Zimmerlauten
Zunfthaus zur Saffran
ratusz
chiński ogródCentre
Le Corbusier
Zürich Hauptbahnhof
Synagoga w Zurychu
Linki zewnętrzne
Strona Zurychu
...
Definicja
Symfonia
Beethovena
, Ulisses
Joyce’a
, Jaskółczy ogon
Dalego
, Ziemia obiecana
Wajdy
, Gmach Centrosojuzu
Le Corbusiera
(w rzeczywistości lista powinna być znacznie dłuższa).Krok drugi: Modyfikacja – ...
6 października
Warszawskiego
(zm.
1945
)
1886
–
Edwin Fischer
, szwajcarski pianista, dyrygent (zm.
1960
)
1887
–
Le Corbusier
, francuski architekt, malarz, rzeźbiarz pochodzenia szwajcarskiego (zm.
1965
)
1888
–
Roland ...
27 sierpnia
–
Ernest Orlando Lawrence
, amerykański fizyk,
laureat Nagrody Nobla
(ur.
1901
)
1965
–
Le Corbusier
, francuski architekt (ur. 1887)
1967
–
Brian Epstein
, brytyjski manager zespołu ...
Kategoria:Francuscy malarze
Labille-Guiard
Georges Lacombe
Georges Lallemant
Eugène Lami
Nicolas Lancret
Charles Paul Landon
Nicolas de Largillière
Jacques Henri Lartigue
Marie Laurencin
Jean-Paul Laurens
Le Corbusier
Jacques Le Moyne de Morgues
Le Nain
Amanda Lear
Jean-Jules-Antoine Lecomte du Nouy
Hippolyte Lecomte
Jules ...
Tadao Andō
Świadomie zainteresował się architekturą, gdy w wieku piętnastu lat przeczytał książkę o
Le Corbusierze
. Andō nie uzyskał formalnego wykształcenia architektonicznego, sam nauczył się wyczulenia ...
Dom
domów pełnią budynki wielorodzinne (bloki mieszkalne, kamienice) i jednorodzinne. Domy współczesne
Budynki wielorodzinne
:
Le Corbusier
propagował ideę masowego budownictwa mieszkalnego. Jego projekty zabudowy miast opierały ...
Inne lekcje zawierające informacje o "Le Corbusier":
232 Kultura i nauka w latach 1945 ? 2003 (plansza 17)
budownictwo mieszkaniowe. Najsłynniejszymi architektami modernizmu byli Ludwig Mies van der Rohe i Le Corbusier.
...
|