Fragment kłosa zarodnionośnego skrzypu

Sporofilostan na szczycie pędu zarodnionośnego u skrzypów

Słabo wyróżniający się sporofilostan widliczki ostrozębnej

Kłos zarodnionośny, kłos zarodniowy, sporofilostan, strobil, strobila – gęste skupienie drobnych liści zarodniowych ( sporofilów ) na szczycie pędów, mające postać szyszkowatego kłosa. Występuje u skrzypów , widłaków , niektórych paproci , sagowców . W kłosie zarodnionośnym znajdują się zarodnie wytwarzające zarodniki . U niektórych skrzypów kłosy zarodnionośne występują na wyspecjalizowanych pędach zarodnionośnych , u pozostałych roślin kłosy wyrastają na pędach pełniących równocześnie funkcje asymilacyjne. U niektórych gatunków, jak np. u widłaka goździstego sporofilostany są wyraźnie wyodrębnione, a u innych, jak np. u widliczki ostrozębnej , słabo odróżniają się od pędów płonnych . W niektórych przypadkach wyróżnia się makrostrobile (żeńskie), produkujące jedynie makrospory (zarodniki żeńskie) oraz mikrostrobile (męskie), produkujące jedynie mikrospory (zarodniki męskie).

Morfologia sporofilostanów i tworzących je sporofili, ich wielkość i barwa ma duże znaczenie przy rozpoznawaniu niektórych gatunków roślin.

Określenie strobila ( l.mn. strobile) odnosi się także do segmentowanego ciała tasiemców oraz talerzykowatych, młodych meduz powstających w wyniku strobilizacji ^[1].

Przypisy

Bibliografia