Kyrios ( gr Κυριος, hebr. Adonai) - odpowiednik polskiego określenia «Pan». Słowo to było technicznym terminem biblijnym , stosowanym w tekstach Nowego Testamentu do wyrażania prawdy o Boskiej godności Jezusa Chrystusa , jako Syna Człowieczego i Syna Bożego . Zwracanie się do Jezusa jako do Pana-Kyriosa było praktyką już w Kościele apostolskim , o czym świadczy choćby pierwotna formuła wyznania wiary , zapisana przez św. Pawła ^[1]:

Stary Testament

Analiza tekstów Starego Testamentu ukazuje fakt, że określenia tego używano nie tylko jako tytułu królewskiego, lecz także jako imienia Bożego ( Adonai =Kyrios). Bóg jest ukazany jako Pan panów, ponieważ jest Bogiem bogów ( Pwt 10,17; Ps 136,3).

Kiedy w czytaniach liturgicznych z szacunku przestano wymawiać na głos Imię Boże JHWH , zostało ono zastąpione przez Adonai . Był to bez wątpienia powód dla którego w Septuagincie (LXX), greckim przekładzie Biblii hebrajskiej, Kyrios użyto do tłumaczenia Imienia JHWH, jako ekwiwalentu Adonai^[1].

Nowy Testament

Sam Jezus, komentując Psalm 110,1, chciał by rozumiano w odniesieniu do Jego Osoby, że chociaż był synem Dawida , był od niego kimś wyższym i istniał przed nim ( Mt 22,43nn; por. Łk 1,43; 2,11). Podobnie komentowano ten psalm we wczesnym okresie początków Kościoła:

Imię Kyrios w aramejskim brzemieniu przechowano w pierwotnym wezwaniu do Chrystusa: Marana tha! - Panie, przyjdź! ( 1 Kor 16,22; Ap 22,20). To że Paweł przekazał wspólnocie w Koryncie to Marana Tha, należące do chrześcijaństwa palestyńskiego , świadczy że swoje rozumienie Jezusa jako Pana-Kyriosa przejął stamtąd, a nie z hellenizmu ^[1].

Zobacz też

• Syn Boży
• Chrystologia
• Adonai

Przypisy