Księga Ezdrasza – jedna z ksiąg
Starego Testamentu
. Obejmuje opis historii tam gdzie kończy go
2 Księga Kronik
. Kapłan
Ezdrasz
rozpoczyna tę opowieść od wzmianki o dekrecie
perskiego
króla
Cyrusa
pozwalającym ostatkowi Żydów powrócić z niewoli
babilońskiej
do ojczyzny. Na koniec opisuje, jak starał się pomóc osobom, które skalały się poprzez kontakty z okolicznymi ludami. Obejmuje okres 70 lat - od roku
537 p.n.e.
do
467 p.n.e.
. Celem Ezdrasza było ukazanie, jak Bóg spełnił obietnicę, że wyzwoli swój lud z Babilonu i przywróci w
Jerozolimie
czystą formę wielbienia. Dlatego pisarz koncentruje się tylko na wydarzeniach związanych z tą właśnie myślą przewodnią.
Treść
- Księga Ezdrasza 1:1 - 6:22
Po dekrecie Cyrusa około 50 000 żydowskich wygnańców wraca do Jerozolimy pod przewodnictwem namiestnika Zorobabela zwanego również Szeszbaccarem. Repatrianci niezwłocznie odbudowują ołtarz i zaczynają przynosić ofiary
Jahwe
. Następnego roku Izraelici kładą fundamenty pod świątynię. Wrogowie przeszkadzają w odbudowie i w końcu udaje im się wymóc na królu wydanie rozkazu wstrzymania prac. Prorocy
Aggeusz
i
Zachariasz
kierują jednak do ludzi zachęty, dzięki którym mimo wszystko udaje się wznowić odbudowę świątyni. Z obawy przed złamaniem wcześniejszego postanowienia Cyrusa przeciwnicy odbudowy rezygnują z dalszych działań. Oficjalne poszukiwania prowadzą do odnalezienia dekretu Cyrusa w sprawie odbudowy świątyni. Odtąd prace przebiegają bez przeszkód i wreszcie zostają ukończone.
- Księga Ezdrasza 7:1 - 10:44
Od poświęcenia odbudowanego domu Bożego minęło prawie 50 lat. Jest rok
468 p.n.e.
Zabierając ze sobą ostatek sług Bożych oraz zgromadzone środki, Ezdrasz wyrusza z Babilonu do Jerozolimy. Dowiaduje się tam, iż lud, kapłani i
lewici
pozawierali związki małżeńskie z pogańskimi Kananejkami. Ezdrasz jest oszołomiony. Otrzymuje jednak zachętę, aby był silny i działał. Robi więc wszystko, by poprawić sytuację, a lud reaguje na to pozytywnie.
Autor
Autorem Księgi Ezdrasza jest, jak sama nazwa mówi Ezdrasz, którego
hebrajskie
tłumaczenie imienia znaczy pomoc. Dowodzi temu także to, iż począwszy od wersetu 27 rozdziału 7 do końca rozdziału 9 tekst jest napisany w pierwszej osobie, co wyraźnie dowodzi, że pisarzem był Ezdrasz. Był on biegłym przepisywaczem Prawa Mojżeszowego. Księga Ezdrasza i
Nehemiasza
początkowo stanowiły jeden zwój. Później Żydzi podzielili go na księgi 1 i 2 Ezdrasza. We współczesnych wydaniach Biblii po hebrajsku oraz innych językach występują one jako Księgi Ezdrasza i Nehemiasza. Część Księgi Ezdrasza (4:8 do 6:18 i 7:12-26) została napisana po
aramejsku
, a reszta po hebrajsku, gdyż Ezdrasz biegle władał oboma tymi językami.
Zobacz też
Linki zewnętrzne