Krąg Papeza – element układu limbicznego po raz pierwszy opisany przez Jamesa Papeza w 1937 roku.

Krąg ten opisuje drogę konfiguracji zamkniętej niektórych z zespoleń limbicznych. Pamięć istnieje w nich dopóty, dopóki informacja krąży w tym kręgu.

Schemat drogi Krągu Papeza

formacja hipokampa → sklepienie → ciało suteczkowate → pęczek suteczkowo-wzgórzowy → jądro przednie wzgórza → odnoga przednia torebki wewnętrznej → zakręt obręczy → zakręt hipokampa → droga przeszywająca → formacja hipokampa

Krąg Papeza dokładniej

• formacja hipokampa (łac. hippocampus)
• sklepienie (łac. fornix)
• ciało suteczkowate (łac. corpus mammilare)
• pęczek suteczkowo-wzgórzowy (łac. fasciculus mammilothalamicus sive Vicq d'Azyr)
• jądro przednie wzgórza (łac. nucleus anterior thalami)
• odnoga przednia torebki wewnętrznej (łac. crus anterius capsulae internae)
• zakręt obręczy (łac. gyrus cinguli)
• zakręt hipokampa (łac. gyrus hippocampi)
• droga przeszywająca (łac. tractus perforans)
• formacja hipokampa (łac. hippocampus)

Inne "stacje" drogi Krągu Papeza

Nowe badania w neuroanatomii przynoszą nowe wnioski dotyczące dróg Krągu Papeza. Rozważa się również większe zamknięte konfiguracje włączające inne struktury anatomiczne mózgowia :

• podwzgórze (łac. hypothalamus)
• ciało migdałowate (łac. corpus amygdaloideum)
• zakręt przyhipokampowy (łac. gyrus parahippocampalis)
• przegroda przezroczysta (łac. septum pellucidum)

Historia

Christfried Jakob odkrył w 1907–1908 roku funkcję zakrętu obręczy, jaką jest zbieranie bodźców proprioceptywnych i interoceptywnych z (odpowiednio) mięśni i trzewi, a między 1911 a 1913 rokiem w monografiach poświęconych neuroanatomii porównawczej opisał udział ciał suteczkowatych, przednich jąder wzgórza i hipokampa (czyli elementów kręgu Papeza) w kontroli emocji (na kilkanaście lat przed pracami Papeza)^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Papez JW. A proposed mechanism of emotion. Archives of neurology and psychiatry, 38, 725-743 (1937)