Kryzys gospodarczy (także: krach gospodarczy, recesja gospodarcza[1], załamanie gospodarcze, zapaść gospodarcza, depresja gospodarcza, spowolnienie gospodarcze[2], ale też: osłabienie gospodarcze, zawirowanie gospodarcze, zachwianie gospodarcze, chaos gospodarczy, katastrofa gospodarcza[3], itd.) to
zjawisko
ekonomiczne
w
gospodarce
Przyczyn kryzysu upatruje się zależnie od wyznawanej szkoły (zwykle albo-albo):
W czasie trwania kryzysu następują
bankructwa
instytucji finansowych i
banków
, dochodzi do
upadłości
wielu
firm
i
przedsiębiorstw
, w wyniku czego następują zwolnienia grupowe, utrata
miejsc pracy
i redukcja
etatów
.
Ogólnie kryzys objawia się nagłym pogorszeniem
stanu
gospodarki
.
Pierwszym sygnałem nadchodzącego kryzysu są spadki
indeksów giełdowych
lub
krach giełdowy
przeradzający się w długoterminową
bessę
. Jeszcze wcześniej można to zauważyć obserwując (monitorując) statystyki dotyczące zawieranych
transakcji
na
kontraktów terminowych
(tzw. futures) które pokazują, jakich tendencji należy spodziewać się w niedalekiej
przyszłości
[4].
Objawami (
symptomy
) kryzysu są:
O tym czy jest kryzys czy go nie ma decydują
wskaźniki ekonomiczne
, czyli wielkości ekonomiczne charakteryzujące gospodarkę – np. przynajmniej dwa
kwartały
spadku
PKB
.
Przeciwieństwem kryzysu gospodarczego jest
wzrost gospodarczy
.
Największe światowe kryzysy to:
Wielki kryzys
,
kryzys naftowy
oraz
Kryzys finansowy 2007-2009
.
W Polsce:
Wielki kryzys w Polsce
(1929-1935).
Zobacz też
Przypisy