Muzyka na wodzie (Water Music)
Händla
to zbiór 25 utworów o charakterze
suity
, będący przykładem barokowej muzyki rozrywkowej.
Cykl Muzyka na wodzie opublikował Händel w
1717
roku. Znajdowały się w nim utwory, które powstały na przestrzeni wielu lat, a które komponował na użytek szerszej publiczności, w ramach popularnej wówczas plenerowej muzyki rozrywkowej, granej w parkach i pałacowych ogrodach. Na kompozycję składają się
tańce dworskie
i
ludowe
,
kantylenowe
adagia
,
arie
. Muzyka, przeznaczona do grania na wolnym powietrzu wymuszała skład
orkiestry
, oparty na smyczkach i zwiększonej obsadzie instrumentów dętych, czego przykładem jest również dzieło Händla.
Z powstaniem utworu wiąże się następująca anegdota:
Händel, który pełnił funkcję
kapelmistrza
na dworze elektora hanowerskiego, samowolnie porzucił pracę, udając się do
Londynu
z nadzieją na zrobienie szybkiej kariery na dworze królowej Anny, wielbicielki jego muzyki. Nagła śmierć królowej i objęcie tronu właśnie przez elektora Hanoveru, położyły kres tym planom. Za namową przyjaciół, mistrz uciekł się do podstępu. Skomponował kilka drobnych utworów przeznaczonych do wykonywania na wolnym powietrzu i kiedy pewnego dnia król wypłynął na przejażdżkę po
Tamizie
, podpłynął na swej łodzi. Nierozpoznany, zaprezentował swoją kompozycję. Król był oczarowany i przywrócił Händla do łask. Wiadomo jednak, ze najprawdopodobniej król sam zamówił dzieło, choć wiadomo też, że jakość muzyki zaskoczyła go.
Drugim znaczącym cyklem Händla z tego gatunku jest Muzyka ogni sztucznych (Firework Music) powstałe w
1749
roku.
