Kości długie ( łac . ossa longa) - rodzaj kości , którego długość znacznie przewyższa ich szerokość i grubość. W ich budowie wyróżnia się sztywny trzon (Wewnątrz trzonu jest jama szpikowa wypełniona szpikiem kostnym .) oraz nieco bardziej sprężyste nasady (końce)- bliższą i dalszą. Przykładem kości długich są: kość ramienna , kość łokciowa , kość promieniowa , kość udowa , kość piszczelowa i kość strzałkowa , kości śródręcza i śródstopia oraz kości paliczków palców rąk i stóp. Kości długie występują więc przede wszystkim w kończynach.

W kościach długich do 15-18 roku życia człowieka występuje chrząstka nasadowa - to właśnie jej wzrost jest przyczyną intensywnego rośnięcia podczas tak zwanego skoku pokwitaniowanego. Po zakończeniu wzrostu (średnio około 17-19 roku życia, w zależności od płci i predyspozycji genetycznych) chrząstki nasadowe ulegają skostnieniu.