Klacz arabska ze źrebakiem
Koń czystej krwi arabskiej to jedna z
ras koni
gorącokrwistych.
Konie
arabskie pojawiły się na
Półwyspie Arabskim
co najmniej 2500 lat temu. Charakteryzują się siłą, pięknem i odwagą.
- Cechy typowe
- Koń bardzo szlachetny i elegancki, o lekkiej budowie ciała, często wysokim osadzeniu ogona. Jego sylwetkę można wpisać w kwadrat. Mała, sucha głowa często o profilu szczupaczym. Nogi są silne, a jednocześnie delikatne. Kopyta są twarde co pozwala startować tej rasie w rajdach długodystansowych. Szlachetności koniowi dodaje długa łabędzia szyja i pięknie uformowana głowa z szeroko otwartymi nozdrzami.
Wyróżnia się kilka typów konia arabskiego, z czego trzy są najbardziej znane: Kuhailan – typ najsilniejszy, kiedyś używany jako koń bojowy lub użytkowy – gniady lub skarogniady, z mocną szyją, głowa stosunkowo duża (jak na araba)i często bez wklęsłego profilu (który bywa przez laików uważany czasem za cechę wyróżniającą konie arabskie). Saklavi – to koń o wyglądzie najbliższym powszechnym wyobrażeniom araba. Sylwetka szczupła, budowa lekka, głowa o charakterystycznej wklęsłości i wielkich dziurkach nosa. Maść często siwa, choć bywają i inne. Oryginalnie używany do pokazów, spacerów, koń dla dam. Wbrew pozorom koń także o wielkiej dzielności i wytrzymałości (jak wszystkie araby), mimo, że od kuhailana drobniejszy, czasem niższy i słabszy. To Saklavi bywa najczęściej modelem do zdjęć koni arabskich. Munighi – koń o skośnej łopatce, długich kończynach, głowa dłuższa, węższa, o prostym profilu. Maść zwykle kasztanowata. Typ bardzo wytrzymały, szybki na krótkich dystansach (pozostałe araby bardziej cenione są na dystansach długich i bardzo długich).
Istnieje też kilka innych typów, mniej znanych.
- Wysokość
- ok. 145 – 155 cm.
- Warto wiedzieć
- Jest to z pewnością najstarsza rasa na świecie. Według legendy pochodzi od pięciu klaczy
Mahometa
, (legenda przekazała nam ich imiona – Saklavi, Kuhailan, O'Bajan, Hadban i Hamdani), które usłuchały jego wezwania, gdy odwołał je od wodopoju. Prorok wzywał swoich wyznawców do starannej hodowli koni i dobrego traktowania zwierząt. Konie arabskie są bardzo wytrzymałe, niewymagające, szybkie w galopie. Na długich dystansach wciąż nie mają sobie równych. Poza tym inteligentne, wrażliwe, przywiązane do człowieka. Koni tych ras używano do tworzenia wielu innych ras. Araby to konie o żywym temperamencie, ale zawsze posłuszne.
- Maści
- Występują wszystkie maści podstawowe. Najczęściej siwe, gniade i kasztanowate, bardzo rzadko kare.
- Oznaczenie symboliczne rasy
- oo. W stajniach napisy na tabliczkach imienia i pochodzenia niebieskie.
Historia hodowli koni czystej krwi arabskiej w Polsce
Koń czystej krwi arabskiej
Rozpoczęła się na początku
XVIII
wieku. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w
1918
roku prawie nic nie pozostało ze słynnych stadnin białocerkiewskich i innych kresowych. Ceniony przez znawców dorobek polskich hodowli z lat
1778
–
1918
prawie w całości został unicestwiony. Celem Polaków w następnych latach zostało nadrobienie tych braków[].
W maju
1919
roku Zarząd Stadnin Państwowych przejął zrujnowaną doszczętnie stadninę w
Janowie Podlaskim
i zaczął w niej hodować konie arabskie, dzięki tej decyzji, do dnia dzisiejszego, słowa "czysta krew arabska" kojarzy nam się właśnie z tą miejscowością. Lata
1919
–
1920
upłynęły na skupowaniu przez ZSP koni (zarówno od osób prywatnych jak i stadnin państwowych). Celem nowo założonej stadniny było skupienie najlepszych reproduktorów i klaczy o polskich rodowodach, tak aby hodowla mogła stać się znana ze swoich okazów na całym świecie[].
Wojna przyniosła stadninie wielkie straty. Podczas ewakuacji stadniny większość koni padła, uciekła lub została rozkradziona. Dzięki tym okazom, które udało się odzyskać ponowiono próbę odbudowy stadniny. W roku
1945
została przeniesiona do
Niemiec
, dzięki czemu mogły przeżyć najcenniejsze konie. Od
1947
do
1960
roku konie z Janowskiej stadniny wykorzystano w hodowli w
Albigowej
, Klemensowie czy w
Nowym Dworze
. W roku
1961
powróciły do swojej macierzystej stadniny[].
Obecnie, w hodowli koni arabskich w Polsce, prym wiodą 3 państwowe stadniny : SK Janów Podlaski, SK Michałów oraz SO Białka. Coraz więcej utytułowanych koni pojawia się wśród hodowców prywatnych.
Użytkowość
Poza pięknem, które bezsprzecznie reprezentuje koń arabski, warto pamiętać, że jest to również koń użytkowy. W przeszłości używany jako koń bojowy, umożliwiał pokonywanie dużych dystansów. Bywał używany nawet jako koń roboczy(!). Obecnie pozostaje bezkonkurencyjny w dyscyplinie rajdów długodystansowych, wyścigów, klasach pleasure. Coraz więcej ludzi trenuje na koniach arabskich klasy western, ujeżdżenie i skoki. Są to konie niesamowicie wszechstronne, inteligentne, chętne do nauki i pracy.
Linki zewnętrzne
