Charakterystyka minerału
Korund
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	Al2O3
Twardość w skali Mohsa	9
Przełam	muszlowy, zadziorowaty
Łupliwość	nie wykazuje, charakteryzuje się dobrze dostrzegalna oddzielnością
Pokrój kryształu	słupkowy, beczułkowaty
Układ krystalograficzny	trygonalny (pseudoheksagonalny)
Topliwość	2015 ±15°C[1]
Właściwości mechaniczne	bardzo twardy (materiał ścierny)
Gęstość minerału	4,0 - 4,1 g/cm³
Własności optyczne
Barwa	bezbarwny, brązowawy, różne odcienie niebieskiego i czerwonego oraz różowego, żółty, pomarańczowy, zielonkawy
Rysa	biała
Połysk	szklisty, tłusty do matowego
Współczynnik załamania	nε1,7604, nω1,7686
Inne	czasami wykazuje dwójłomność , odmiany barwne wykazują ponadto pleochroizm w świetle przechodzącym

Korund - minerał z gromady tlenków. Nazwa minerału wywodzi się z sanskrytu kurivinda = rubin.

Do szlachetnych odmian należą:

• rubin - odmiana o barwie czerwonej
• szafir - odmiana o barwie niebieskiej lub innej
  • inne:
• szafir oraz rubin gwiaździsty
• leukoszafir - biały i bezbarwny
• szafir arbuzowy - dwubarwny
• ametyst orientalny - fioletowy
• padparadża - żółty lub pomarańczowy

Wszystkie barwne korundy poza czerwoną, szarą i brunatną traktowane są jako odmiany szafiru.

Właściwości

W innych odmianach występuje zjawisko asteryzmu , spowodowane obecnością drobnych wrostków: w rubinach są to drobne, igiełkowate kryształki rutylu ; w szafirach - puste kanaliki, ułożone prawidłowo i przecinają się pod kątem 120 stopni (rubiny i szafiry gwiaździste). Bardzo rozpowszechnione są inkluzje cieczy - szczególnie w korundach cejlońskich.

Korund zawiera czasami niewielkie domieszki chromu , tytanu lub żelaza.Przezroczyste odmiany krystaliczne są wyjątkowo czyste pod względem składu chemicznego. Znaczne ilości domieszek zawierają zbite odmiany drobnokrystaliczne.

Barwa korundu zależy od domieszek chemicznych. Bardzo małe domieszki chromu zabarwiają korund na czerwono, tytanu - na niebiesko, żelaza - na żółto i brunatno aż do barwy czarnej.

Występowanie

Bywa spotykany w wielu skałach magmowych i metamorficznych oraz okruchowych. Jest minerałem pospolitym.

Miejsca występowania to głównie: USA - Północna Karolina, Madagaskar , Kanada , Ural , Birma - okolice Mogok, Mandalaj, Mjitczina i Tajlandia - okolice Bangkoku .

W Polsce występuje na Dolnym Śląsku .

Zastosowanie

Bardzo cenny kamień, używany od dawna do zdobienia pierścieni, brosz, wisiorków i innych ozdób. Jego wysoka twardość powoduje, że jest stosowany jako materiał ścierny oraz jako kamień łożyskowy w zegarkach. Przezroczyste odmiany korundu są cennymi kamieniami szlachetnymi, od dawna używanymi do celów zdobniczych.

Drobnokrystaliczne, zbite, ziarniste odmiany korundu są stosowane do celów przemysłowych jako materiał ścierny (szmergiel) i polerski.

Korund, a węglik krzemu

Nazwę tą do przejęcia przez Saint-Gobain Abrasives S. A. nosiła też Fabryka Materiałów i Wyrobów Ściernych KORUND w Kole , co jednak jest związane z nazwą miejscowości Koło i węglika - karborund.

Przykłady

rubin z Madagaskaru

kryształ szafiru

rubin oszlifowany

Szafir gwiaździsty - zjawisko asteryzmu , spowodowane wrostkami rutylu zgodnie z osiami symetri, tworząc efekt sześcioramiennej gwiazdy

Zobacz też

, kamień ozdobny , kamienie szlachetne .

Przypisy

Linki zewnętrzne

• http://webmineral.com/data/Corundum.shtml