Korona cierniowa - jeden z atrybutów-symboli Męki
Jezusa Chrystusa
; w języku potocznym symbol cierpienia.
Historia
Korona cierniowa wykonana została przez żołnierzy
Poncjusza Piłata
prawdopodobnie z rośliny Ziziphus spina-christi ("a żołnierze upletli koronę z cierni i włożyli Mu ją na głowę" J19,2) zaraz po wyroku wydanego przez prokuratora, w którym to skazał Jezusa na
ubiczowanie
. Żołnierze wykorzystali okazję; ukoronowali Chrystusa koroną cierniową, włożyli na Niego szkarłatny płaszcz, do ręki włożyli Mu trzcinę i podchodząc naśmiewali się z Niego, pluli nań i bili trzciną po głowie (por. J 19,1-3). Korona cierniowa towarzyszyła Chrystusowi w drodze krzyżowej i w czasie śmierci. Według tradycji po zdjęciu Chrystusa z
krzyża
koronę zabrał jeden ze świadków Jego śmierci. W czasie licznych tułaczek korona bywała na dworach królewskich (m.in. u
Karola Wielkiego
) i w licznych
klasztorach
(np.
Saint-Denis
); powyrywano z niej liczne ciernie, które dziś znajdują się w wielu
sanktuariach
na całym świecie jako
relikwie
(m.in.
Trewir
,
Piza
,
Rzym
; w
Polsce
w
Zamościu
,
Miechowie
i
Boćkach
). W
1239
r. powróciła do
Francji
.
Korona dziś
Obecnie
relikwie
korony cierniowej znajdujące się w
katedrze Notre-Dame w Paryżu
są obręczą o średnicy około 21 cm i mają formę gładko splecionych gałązek.
Ikonografia i fakty
W ikonografii utarł się zwyczaj przedstawiania korony cierniowej jako wąskiego pasa splecionych gałęzi cierniowych na samym czole Zbawiciela. W rzeczywistości jednak korona miała formę mitry przykrywającej całą głowę, dodatkowo przewiązanej sznurem. Prawdopodobnie koronę wykonano na zasadzie doczepiania gałęzi cierni do splecionego okręgu (dlatego konieczny był sznur mocujący gałęzie). Taki sposób przedstawiania korony cierniowej jest jednak rzadki (wskazówek na temat wyglądu korony cierniowej dostarczyły badania
Całunu Turyńskiego
)
Korona cierniowa zaliczana jest do relikwii męki Pańskiej[1]. Obok niej są nimi również:
oraz wiele innych.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Tomasz Hergesel, Danuta Kryszczuk,Relikwie Męki Pańskiej, "Nowe Życie" Nr 4, 2001
Linki zewnętrzne
