Gaspare Landi, Weturia u stóp Koriolana

Gnejusz Marcjusz Koriolan ( łac. Gnaeus Marcius Coriolanus) – legendarna postać z wczesnych dziejów Rzymu .

W 493 p.n.e. Rzymianie pod jego wodzą mieli zdobyć należące do Wolsków miasto Corioli, a zwycięski Gnejusz Marcjusz otrzymał wówczas przydomek Koriolan (Coriolanus). Jako przeciwnik praw politycznych dla plebejuszy zażądał cofnięcia dotychczasowych ustępstw senatu wobec tej warstwy społecznej, zwłaszcza likwidacji trybunatu . Wezwany przed sąd ludowy uciekł do Wolsków, wraz z którymi najechał Rzym. Na czele wolskich oddziałów Koriolan zajął Lacjum i przystąpił do oblężenia Rzymu. Senat dwukrotnie wysyłał doń poselstwo, za każdym razem bezskutecznie. Wówczas kobiety rzymskie wysłały do Koriolana jego żonę Wolumnię i sędziwą matkę Weturię. Weturia rzuciła się do stóp syna i uprosiła go, aby odstąpił od oblężenia miasta. Według różnych opowieści Koriolan zginął zabity przez Wolsków bądź dożył na wygnaniu szczęśliwej starości.

Na motywach legendy o Koriolanie powstała tragedia Williama Szekspira Koriolan .

Bibliografia