Konrad Kędzierzawy (ur. 1191 / 1198 - zm. 4 lub 5 listopada 1213 ), książę śląski, drugi syn Henryka Brodatego i św. Jadwigi .

Po śmierci w 1208 r. starszego brata Bolesława stał się dziedzicem Śląska . Zmarł podczas polowania pod Tarnowem w okolicach Głogowa , w wyniku nieszczęśliwego upadku z konia. Został pochowany w kościele klasztoru cystersek w Trzebnicy , którego opatką była wówczas jego siostra Gertruda.

Książę Konrad był przez stulecia bohaterem pierwszego domniemanego konfliktu narodowościowego pomiędzy Polakami i Niemcami na Śląsku. Według anonimowego śląskiego zakonnika, autora Kroniki polsko-śląskiej z przełomu XIII i XIV w. , Henryk Brodaty zamierzał pominąć Konrada i ustanowić swym dziedzicem młodszego syna, Henryka Pobożnego . Wywołało to niesnaski pomiędzy braćmi, które przerodziły się w otwarty konflikt przy biernej postawie rodziców. Konrada mieli wspierać w tym sporze Polacy, a Henryka Niemcy. W rezultacie miało dojść do wojny domowej zakończonej bitwą pod Studnicą koło Opola w 1213 r., w której Niemcy pod przywództwem Henryka pokonali Polaków z Konradem na czele. Autor kroniki sugeruje, że rychły, śmiertelny wypadek Konrada, nie był dziełem przypadku.

Informacje kronikarza były przyjmowane za pewnik, a w XIX i w początkach XX w. książę Konrad stał się polskim bohaterem narodowym. Starsza historiografia uznawała bitwę pod Studnicą za przełomowe dla polskości Śląska wydarzenie. Śląski pisarz Jan Mikołaj Jaroń wydał w 1920 r. dramat pod tytułem: Konrad Kędzierzawy. Dramat śląski z początku XIII wieku w pięciu aktach, wystawiony w 1928 r. przez Leona Schillera . Jako obrońcę polskości przedstawiła księcia Zofia Kossak-Szczucka w powieści Legnickie Pole ( 1930 ). Antagonista Konrada, Henryk Pobożny, był uznawany z propagatora niemczyzny.

Dopiero współcześni badacze podważyli wiarygodność przekazu kronikarza, ^[1] kwestionując na podstawie badań prawdopodobieństwo konfliktów narodowościowych na Śląsku w początkach XIII w., a wreszcie samą bitwę pod Studnicą i głęboki spór w rodzinie książęcej, uznając opowieść za fikcyjną, wymyśloną w celu wyjaśnienia początków obserwowanych przez autora procesów narodowościowych i waśni Piastów śląskich .

Przypisy

1. ↑ Benedykt Zientara – Jak powstają legendy – Tragedia Konrada Kędzierzawego (w:) Mówią Wieki rok 1972 nr 8/9,
   Benedykt Zientara -Konrad Kędzierzawy i bitwa pod Studnicą (w:) Przegląd Historyczny, tom LXX, zeszyt I, Warszawa 1979,,
   Jerzy Mularczyk – Kronika Polska i jej relacja o bitwie pod Studnicą, Kwartalnik Historyczny, r. XLV, 1988, z.2, Warszawa – Poznań 1989