Kongres w Albany odbył się w
1754
roku i był spotkaniem przedstawicieli siedmiu północnoamerykańskich
kolonii brytyjskich
. Reprezentanci spotykali się codziennie, od
19 czerwca
do
11 lipca
w
Albany
(w
prowincji Nowy Jork
) aby dyskutować o lepszych stosunkach z plemionami
indiańskimi
oraz o wspólnych środkach obronnych przeciw
Francuzom
. Zawarli
traktaty
z tymi plemionami, które wystawiły swoich reprezentantów, lecz pokój z niektórymi z nich został złamany w czasie
brytyjskiej wojny z Francuzami i Indianami
.
Negocjacje indiańskie
W konferencji wzięło udział około czterdziestu przedstawicieli
Konfederacji Irokezów
. Ich głównym rzecznikiem był Wódz Hendrick z plemienia
Mohawków
. Zawarli oni traktat gwarantujący pokojowe stosunki, który dał mieszane efekty. Podczas
wojny Francuzów i Indian
(
1754
-
1763
) Irokezi byli podzieleni - podczas gdy Mohawkowie trzymali z Brytyjczykami, plemię Onondagów było po stronie Francji. Oprócz zawarcia traktatu ogólnego, Indianie sprzedali ziemię w Dolinie Wyoming Johnowi Lydiusowi z Connecticut i Conradowi Weiserowi z Pensylwanii. Dało to początek pomieszaniu tytułów ziemskich, co ostatecznie zaowocowało wojnami Pennamitów.
Plan utworzenia unii
Benjamin Franklin przedłożył znacznie przekraczającą cel zwołania kongresu propozycję planu zjednoczenia kolonii, która jednakże, po znaczącej debacie i przyjęciu zmian zaproponowanych przez gubernatora Hutchinsona z Massachusetts, została przegłosowana jednomyślnie. Plan ten został poddany pod rozwagę jako rekomendacja, lecz został odrzucony zarówno przez Króla Jerzego II, jak i legislatury poszczególnych kolonii, ponieważ zabierał im część posiadanej władzy.
Unia obejmowałaby kolonie północnoamerykańskie oprócz
Nowej Szkocji
i
Georgii
. Plan zakładał powołanie urzędu władzy wykonawczej w postaci jednoosobowego Prezydenta-Generała (ang. President-General), który byłby wyznaczany przez Króla i odpowiadałby za stosunki z Indianami, gotowość wojskową oraz egzekwowanie praw regulujących różnorodne dziedziny handlu i działalności finansowej. Zakładał on też powołanie Wielkiej Rady (ang. Grand Council), wybieranej przez legislatury kolonialne; podział głosów między delegatów z poszczególnych kolonii miał być oparty na wysokości podatków płaconych przez każdą z nich. Mimo że plan ten został odrzucony, niektóre z jego założeń zostały później zapisane w Artykułach Konfederacji (ang. Articles of Confederation) oraz konstytucji USA.
Uczestnicy
Oprócz Irokezów, w Kongresie wzięło udział dwudziestu jeden przedstawicieli kolonii:
Nowy Jork
, Pensylwania,
Maryland
, Massachusetts, Rhode Island, Connecticut oraz New Hampshire. Funkcję Przewodniczącego pełnił William DeLancey, urzędujący gubernator Nowego Jorku i gubernator-gospodarz Kongresu. Rolę Sekretarza Kongresu (
ang.
Secretary to the Congress) pełnił Peter Wraxall.
Lista delegatów z Kolonii obejmowała następujące osoby:
