Siedziba Komisji Kolonizacyjnej od frontu
Komisja Kolonizacyjna (niem. Königlich Preußische Ansiedlungskommission in den Provinzen Westpreußen und Posen) – instytucja założona
26 kwietnia
1886
roku przez władze
niemieckie
, z inicjatywy
Otto von Bismarcka
, pod kierownictwem nadprezydenta prowincji poznańskiej.
Dysponując dużymi funduszami przekazywanymi przez rząd, starała się wykupić ziemię od polskiej
szlachty
i chłopów, a następnie osadzić na niej przybyszów z Niemiec. Miała służyć zakładaniu nowych wsi niemieckich w
Wielkopolsce
oraz na
Pomorzu
, a więc i wypieraniu Polaków tam mieszkających. Mimo ogromnych pieniędzy łożonych na ten cel przez Niemców, nie odniosła sukcesu, gdyż mieszkańcy
Rzeszy
niezbyt chętnie przeprowadzali się na wschód (ostatecznie osiedlono około 22 tysiące rodzin). Widząc małą skuteczność działania Komisji Kolonizacyjnej, wprowadzono w
1908
roku nakaz wykupywania ziemi od Polaków. Protesty Niemców jednak w znaczny sposób ograniczyły taką politykę. Polacy sprzeciwiali się takiej polityce, tworząc spółki parcelacyjne, oraz poprzez zaangażowanie kółek rolniczych pod patronatem
Maksymiliana Jackowskiego
.
Mimo że przez 30 lat działalności komisja nie zrealizowała zakładanych celów, a Polacy cały czas stanowili w Wielkopolsce i na Pomorzu zdecydowaną większość ludności, zdołała wykupić ponad 8% całej ziemi Wielkopolski i Pomorza. W ramach akcji kolonizacyjnej osadziła do roku
1906
na ziemiach polskich około 12 tysięcy niemieckich rodzin osadniczych, szacując osiągnięty w ten sposób wzrost ludności niemieckiej na 135-150 tysięcy osób. Do roku
1918
liczba rodzin osadniczych wzrosła z 12 tysięcy do 20 tysięcy.
Osoby
Zobacz też
Linki zewnętrzne
Niemcy w zachodniej Polsce na books.google.com