Komar brzęczący, komar pospolity (Culex pipiens) – występujący w krajach klimatu tropikalnego i subtropikalnego, także w klimacie umiarkowanym,
gatunek
owada
z rodziny
komarowatych
(Culicidae), rzędu
muchówek
. Obok
komara widliszka
najbardziej rozpowszechniony komar na terenie Polski.
Występuje w dwóch podgatunkach[1]: Culex pipiens pipiens - środowiska naturalne i rolnicze oraz Culex pipiens molestus - środowiska miejskie, podmiejskie i wiejskie.
Komar pospolity ma do 6 mm, przezroczyste skrzydła i dwie podłużne pręgi na grzbietowej stronie tułowia.
Jak wszystkie owady z rzędu muchówek podlega
przeobrażeniu zupełnemu
. Samica po zapłodnieniu wyszukuje żywiciela (człowiek, bydło i konie), po nakłuciu skóry pobiera krew. Kilka dni później składa w wodzie stojącej ok. 100 jaj. Komar brzęczący może korzystać również z wody znacznie zanieczyszczonej, np. odstojniki ścieków, czy wody wyciekającej z rur ciepłowniczych w piwnicach. Z jaj po 24-36 godzinach wylęgają się
larwy
, które po kilku
linieniach
(7-10 dni) zamieniają się w
poczwarkę
. Poczwarka jest ruchliwa, ale nie pobiera pokarmu. Po 2-4 dniach powstaje z niej
dorosły owad
.
Tempo rozwoju pokolenia komara zależy wyraźnie od temperatury. Optymalna temperatura dla rozwoju waha się od 20 do 25° C. Rozwój pokolenia trwa wówczas 10-14 dni, a w niższej temperaturze może wydłużać się do 3-5 tygodni.
Przezimowują zapłodnione samice komarów, u których rozwój jaj zostaje zahamowany. W czasie zimy nie pobierają pokarmu.
Przypisy
- ↑ wg Zarysu parazytologii lekarskiej R. Kadłubowskiego nie ma podstaw do wyodrębniania 2 różnych podgatunków
