Kolumbijska Partia Liberalna ( hiszp. Partido Liberal Colombiano) – partia polityczna założona w 1815 r. w Kolumbii . Ze względu na prezentowany przez tę partię program jest ona zaliczana do partii socjaldemokratycznych. Wspólnie z Kolumbijską Partią Konserwatywną rządziła 50 lat. Obecnie przewodniczącym partii jest Cesar Gaviria Trujillo. Obecnie główna partia opozycyjna wobec sił prezydenckich (Konserwatywna Partia Kolumbii, Społeczna Partia Jedności Narodowej i Radykalna Zmiana).

Scena polityczna

Proces demokratyzacji Kolumbii rozpoczął się w 1958 r. po upadku reżimu wojskowego . Ukształtował się wtedy podział na 2 partie istniejące od przeszło wieku:

• Liberalną,
• Konserwatywną (założoną w 1849 r.),

Razem te 2 partie stworzyły Front Narodowy, który stał się platformą do rozstrzygania konfliktów politycznych. Taki układ doprowadził do zamrożenia sceny politycznej , gdyż partie umawiały się między sobą w zakresie obsadzania stanowisk, prowadzenia wspólnej polityki ( kooperacja zamiast rywalizacji). Od połowy lat `70 coraz większe poparcie zaczęły zyskiwać inne partie. Układ dwupartyjny w Kolumbii charakteryzował się swoistymi cechami, które nie do końca kojarzą się z klasyczną rywalizacją dwupartyjną. Jedna z partii wyraźnie dominuje w polityce kraju (Partia Liberalna) a mniejszej nigdy nie udało się zdystansować rywala (Partia Konserwatywna) jeżeli chodzi o siłę parlamentarną. Jest więc wyraźnie zaznaczona asymetria siły i wpływów. Nie występuje regularna alternacja władzy między partiami, a dość częstym przypadkiem jest tworzenie przez obie partie gabinetów koalicyjnych . Obie partie są wewnętrznie podzielone i niezdyscyplinowane, co czasem utrudnia pracę prezydenta , który nie był pewny poparcia dla swojej polityki.

W wyborach z 2006 roku Liberałowie chociaż mieli najwięcej miejsc w izbie niższej i zaledwie o 4 i 2 mniej niż wyprzedzające ich partie w Senacie to byli zmuszeni przejść do opozycji wobec prezydenckiej Społecznej Partią Jedności Narodowej, Kolumbijskiej Partii Konserwatywnej i Radykalnej Zmiany. Wybory z roku 2010 tylko powiększyły przewagę sił prezydenckich (najwięcej miejsc w Izbie Reprezentantów – SPJN, drudzy konserwatyści, trzeci liberałowie a w senacie zwycięstwo konserwatystów przed SPJN i liberałami).

Założenia programowe

• poszanowanie godności ludzkiej i praw osobistych , ekonomicznych i politycznych ,
• państwo i gospodarka mają za zadanie służyć wszystkim ludziom, gdyż rozwój gospodarczy jest zasługą wszystkich obywateli,
• racjonalizacja kosztów ponoszonych przez gospodarstwa domowe ,
• popieranie rozwoju miast i wsi, industrializacji ,
• popieranie rozwoju, nauki, badań, technologii, itd.,
• rozwiązywanie konfliktów, także tych etnicznych poprzez porozumienia,
• wspieranie dążenia osób młodych do uczestnictwa w życiu publicznym i politycznym.
• tolerancja ,

Wybór lidera

Narodowy Kongres Partii składający się przedstawicieli partii w regionach desygnuje ze swojego grona 10 członków “elektorów”, którzy wybierają z wcześniej zaproponowanych kandydatów Dyrektora Partii na szczeblu narodowym oraz Przedstawicielstwo partii.

Źródła finansowania

• budżet państwa (do 20% ogólnych dochodów partii za każdego kandydata startującego w kampanii ),
• osoby fizyczne ,
• osoby prawne ,
• działalność własna,
• kredyty bankowe na finansowanie działalności.

Przynależność do organizacji

• Międzynarodówka Socjalistyczna ,
• Konferencja Partii Politycznych Ameryki Łacińskiej i Karaibów,

Wybory

System wyborczy został określony w Konstytucji z 1991 r., która jest obowiązującą ustawą zasadniczą . Do Izby Reprezentantów wybiera się 161 przedstawicieli, a do Senatu 102. Parlamentarzyści wybierani są na kadencję trwającą 4 lata. W Senacie Indianie mają zagwarantowane 2 miejsca. Przedstawiciele do Parlamentu wybierani są w wyborach powszechnych, bezpośrednich, równych, proporcjonalnych oraz w głosowaniu tajnym . Nie obowiązuje klauzula zaporowa . Państwo nie narzuca obowiązku głosowania.

Bibliografia

• K. Sobolewska-Myślik, Partie i systemy partyjne na świecie,
• A. Antoszewski, R. Herbut, Systemy polityczne współczesnego świata,
• R. Herbut, Teoria i praktyka funkcjonowania partii politycznych,
• K.A. Wojtaszczyk, Partie polityczne w państwie demokratycznym,
• K.A.Wojtaszczyk, Współczesne systemy partyjne,
• Statut Kolumbijskiej Partii Liberalnej ,
• Portal e-polityka.pl .

Linki zewnętrzne

• Strona www Kolumbijskiej Partii Liberalnej
• Strona www Kolumbijskiej Partii Konserwatywnej
• Ambasada Kolumbii w Warszawie
• Ambasada RP w Bogocie

Zobacz też

• liberalizm
• konserwatyzm
• socjaldemokracja
• Álvaro Uribe Vélez
• Bogota