Kolej polowa - kolej wąskotorowa o bardzo uproszczonej konstrukcji i prześwicie 600-760mm, budowana zwykle przy użyciu przenośnych przęseł torowych, tzw. patentowych (prefabrykowanych odcinków toru wraz ze stalowymi podkładami) niekiedy kładzionych wprost na ziemi. Charakteryzuje się najniższym kosztem i czasem budowy (w korzystnych warunkach jednostka wojsk kolejowych była w stanie ułożyć do 30km toru dziennie). Wadami są: bardzo niska zdolność przewozowa ze względu na konieczność zachowania nacisku na osie nie przekraczającego 4-5 ton i niska trwałość toru. Stosowana szeroko w II poł. XIX w i I poł. XX w. w logistyce wojskowej, rolnictwie, budownictwie. Współcześnie k.p. spotkać można nielicznie, zwykle w kopalniach torfu i cegielniach . K.p. pozostałe po działaniach I Wojny Światowej często nie były demontowane, lecz odsprzedawane samorządom, dając początek istniejącym długie lata sieciom kolei lokalnych (zazwyczaj konieczna była jednak przebudowa szybko zużywającego się torowiska). Innym rozwiązaniem byla wyprzedaż materiałów i taboru, ktory kupowaly m. in. koleje folwarczne . Stąd do czasów obecnych na muzealnych kolejach wąskotorowych stosunkowo często spotyka się dawne parowozy wojskowe, m.in. popularne Brigadelok .

Koleje polowe za granicą

Przenośne przęsło torowe 600mm wraz z przystosowanym do korzystania z niego taborem zostało (po kilku latach eksperymentów z mniejszymi prześwitami) zaprezentowane na Wystawie Światowej w 1887 roku przez inż. Paula Decauville. Firma Decauville stała się dostawcą infrastruktury i taboru dla francuskiej armii. Koleje polowe były także szeroko wykorzystywane w Niemczech (Feldbahn o prześwicie 600mm) czy Austrii (760mm, stąd pierwotny prześwit wielu kolei wąskotorowych na południu Polski).

Linki zewnętrzne

• Kolejka polowa Bełżec-Trawniki

Zobacz też

• Kolej folwarczna