Kokerboom
Systematyka [1]
Domena :	eukarionty
Królestwo :	rośliny
Klad :	rośliny naczyniowe
Klad :	Euphyllophyta
Klad :	rośliny nasienne
Klasa :	okrytonasienne
Klad :	jednoliścienne
Rząd :	szparagowce
Rodzina :	złotogłowowate
Rodzaj :	aloes
Gatunek :	kokerboom
Nazwa systematyczna
Aloe dichotoma Masson Philos. Trans. 66(1):310. 1776
Synonimy
Aloe montana, Aloe ramosa

Kwiatostany

Kokerboom, drzewo kołczanowe (Aloe dichotoma Masson) – jeden z najwyższych gatunków aloesu należący do rodziny aloesowatych . Rośnie w południowej Afryce , szczególnie w prowincji Northern Cape (na północnym zachodzie RPA ) oraz sąsiadującej z nią Namibii .

Morfologia

Aloes kokerboom może osiągać wiek 80 lat.

Pokrój

Wiecznie zielone drzewo osiągające wysokość 9 m . Korona drzewa osiąga 6 m szerokości;, często jest okrągła i gęsta, dzięki rozwidlającym się gałęziom. Gałęzie są gładkie, pokryte cienką warstwą białawego pudru, odbijającego część promieni słonecznych; rozwidlają się wielokrotnie (stąd pochodzi nazwa gatunkowa dichotoma).

Pień

Pojedynczy, żółtawy, szczególnie w górnych partiach. Kora tworzy złotobrązowe łuski o bardzo ostrych krawędziach.

Liście

Mięsiste, brzegiem kolczaste, niebieskozielone, długości 20–30 cm . Nowe listki tworzą rozetki na końcach gałęzi, a z czasem układają się wzdłuż nich w poziomych rzędach.

Kwiaty

Niewielkie, jasnożółte, zebrane w grono . Kwitnie od czerwca do lipca.

Biotop

Jest charakterystycznym elementem terenów suchych zwanych Namaqualand i Bushmanland. Rośnie głównie na terenach skalistych, od okolic miasta Nieuwoudtville w RPA na południu po południowe rejony Namibii na północy. Wschodnia granica jego występowania to okolice miast Upington i Kenhardt.

Zastosowanie

• Martwe pnie dużych drzew mogą być wykorzystywane jako swojego rodzaju lodówki , ponieważ ich włóknista tkanka przyczynia się do ochładzania wnętrza na skutek przepływu powietrza. Po wydrążeniu środków pni, Buszmeni przechowują w nich wodę, mięso i warzywa.
• Sztuka kulinarna  : Młode pączki kwiatowe są jadalne – wyglądają i smakują podobnie jak szparagi .
• Cukrzyki odwiedzają te kwiaty w zimie i karmią się nektarem przez nie produkowanym.
• Gęste korony drzew kołczanowych zapewniają schronienie koloniom wikłaczy , których jaja i pisklęta są tu bezpieczne przed wężami i szakalami.

Ciekawostki

Drzewa te Buszmeni nazywają Chojo. Nazwa drzewo kołczanowe ( ang. quiver tree) wzięła się stąd, że gałęzie tego drzewa używane są przez Buszmenów do sporządzania kołczanów. Polega to na wydrążeniu gałęzi w środku (miąższ kokerboomów jest miękki) i zabezpieczeniu jednego końca skórą.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Opis i zdjęcia z www.desert-tropicals.com ( ang. )
• Opis i zdjęcia z www.plantzafrica.com ( ang. )
• Strona państwowego ogrodu botanicznego w Worcester w RPA ze zdjęciami drzew kołczanowych ( ang. )