Kościół Zielonoświątkowy w Rzeczypospolitej Polskiej – chrześcijański wolny kościół protestancki o charakterze ewangelikalnym nurtu zielonoświątkowego ; drugi, pod względem wielkości Kościół protestancki w Polsce (po Kościele Ewangelicko-Augsburskim w RP ), posiadający ponad 23 tysięcy wiernych^[1] zrzeszonych w ramach 217 zborów ; największy polski Kościół protestancki nurtu ewangelicznego ; największa, choć nie jedyna, wspólnota zielonoświątkowców w Polsce , związana z pentekostalną tradycją amerykańskich Zborów Bożych i przyjmująca ustrój kongregacjonalno - synodalny ^[2]. Kościół Zielonoświątkowy w RP jest członkiem Europejskiej Wspólnoty Zielonoświątkowej, Światowej Wspólnoty Zborów Bożych oraz Towarzystwa Biblijnego w Polsce . Organem prasowym Kościoła jest miesięcznik Chrześcijanin . Siedzibą władz Kościoła jest miasto stołeczne Warszawa . Podstawą prawną działalności Kościoła jest Ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej z dn. 20 lutego 1997 ^[3]. Kościół Zielonoświątkowy w RP jest wpisany do rejestru Kościołów i związków wyznaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w dziale A, pod numerem 15. Obecnym Przewodniczącym Naczelnej Rady Kościoła i Prezbiterem Naczelnym Kościoła jest bp Marek Kamiński ^[4].

Historia

Kościół Zielonoświątkowy w obecnej formie powstał w wyniku rozwiązania federacji wspólnot chrześcijańskich o nazwie Zjednoczony Kościół Ewangeliczny , która w okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zreszała większość ewangelicznych społeczności protestanckich, zarówno zielonoświątkowych, jak i niezielonoświątkowych. Rozpad federacji w 1988 r. spowodował usamodzielnienie się kościołów, w tym Kościoła Zielonoświątkowego, który stał się największą wspólnotą pentekostalną.

Geneza i sytuacja polskich zielonoświątkowców w pierwszej połowie XX wieku

Dom modlitwy stanowczych chrześcijan w Nieborach

Początki ruchu zielonoświątkowego na ziemiach polskich sięgają początków XX wieku . Pośród wyznawców Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego na Śląsku Cieszyńskim działających w ramach ruchu neopietystycznego , tzw. Społeczności Chrześcijańskiej , powstało przebudzenie religine o charakterze zielonoświątkowym. Wykluczenie tych osób z macierzystej wspólnoty luterańskiej owocowało zawiązaniem się Związku Stanowczych Chrześcijan – pierwszej niezależnej społeczności zielonoświątkowców na ziemiach polskich. Związek zarejestrowany został w Cieszynie dn. 15 lipca 1910 r. przez władze austriackie. W konsekwencji podziału Śląska Cieszyńskiego w 1920 r. między Polskę a Czechosłowację zwierzchnikiem zielonoświątkowców na ziemiach czeskich został Karol Kaleta. W Polsce ruchowi pentekostalnemu przewodzili: Karol Śniegoń (do 1929 r. i po 1937 r.), Karol Kupka ( 1927 - 1931 ) oraz Adolf Małysz ( 1931 - 1935 ). Przed II wojną światową Związek liczył 2 tysiące wiernych. W momencie wkroczenia wojsk niemieckich nabożeństwa zielonoświątkowe zostały zakazane, zaś od 1947 r. wspólnoty pentekostalne ziemi cieszyńskiej zostały włączone do Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego.

Drugi nurt polskiego ruchu zielonoświątkowego, tzw. chrześcijanie wiary ewangelicznej, powstał w maju 1929 r. w Starej Czołnicy, niedaleko Łucka . Kościół ten zrzeszał zbory pentekostalne z Polski centralnej, wschodniej oraz kresów. Przed II wojną światową ruch chrześcijan wiary ewangelicznej był największą wspólnotą zielonoświątkowców w Polsce, zrzeszając 20 tysięcy wiernych w ok. 500 zborach i placówkach. Działał prężnie prowadząc m.in. Dom Sierot, Gdański Instytut Biblijny, którego otwarcie nastąpiło w 2 marca 1930 r., a także organizując konferencje. Nocą 20 września 1950 r. aresztowano wszystkich duchownych zielonoświątkowych przez władze PRL. W roku 1953 nastąpiło ich zwolnienie oraz włączenie chrześcijan wiary ewangelicznej do Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego pod naciskiem władz.

Polscy zielonoświątkowcy w okresie PRL-u

Logo ZKE

Po włączeniu zarówno stanowczych chrześcijan, jak i chrześcijan wiary ewangelicznej w struktury Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego, polscy zielonoświątkowcy nie stanowili odrębnego wyznania w okresie Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej . Zjednoczony Kościół Ewangeliczny zrzeszał ewangelicznych protestantów, zarówno o orientacji zielonoświątkowej, jak i niezielonoświątkowej. Jednym z pierwszych autonomicznych wyznań zielonoświątkowych była Protestancka Wspólnota Regionu Bieszczadzkiego (rejestracja: styczeń 1981 ), obecna Ewangeliczna Wspólnota Zielonoświątkowa . Rozpad federacji nastąpił w 1988 r. przez co Kościół Zielonoświątkowy odzyskał samodzielność.

Sytuacja po 1988 r. (Kościół Zielonoświątkowy w RP)

Uchwałą XII Synodu Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego podjętą dn. 22 maja 1987 r. zdecydowano rozwiązać powołaną po II wojnie światowej federację kościołów ewangelicznych (Zjednoczony Kościół Ewangeliczny). Decyzję tę zatwierdzono 1 lutego 1988 r. w Urzędzie do Spraw Wyznań. Jednocześnie powołano samodzielny Kościół Zielonoświątkowy, w skład którego weszły zbory zielonoświątkowe na Śląsku Cieszyńskim, dawne społeczności stanowczych chrześcijan oraz zbory przedwojennego Kościoła Chrześcijan Wiary Ewangelicznej (oprócz tzw. grupy lubelskiej , która zachowała poprzednią nazwę i stanowi odrębną wspólnotę). Kościół Zielonoświątkowy po usamodzielnieniu się liczył 82 zbory. Do 2010 r. Kościół Zielonoświątkowy był członkiem Aliansu Ewangelicznego w RP .

Nauczanie

Nauka Kościoła Zielonoświątkowego w RP, podobnie jak innych zielonoświątkowych wspólnot protestanckich, opiera się na Piśmie Świętym . Kościół przyjmuje nauczanie wyrażone w starożytnych symbolach wiary chrześcijańskiej:

• apostolskim symbolu wiary ,
• nicejsko-konstantynopolitańskim wyznaniu wiary .

Posiada również, podobnie jak inne kościoły protestanckie, własne wyznanie, uwzględniające charakterystyczne dla pentekostalizmu zasady wiary. Kościół Zielonoświątkowy, bazując na protestanckiej tradycji wiary, przyjmuje pięć zasad reformacji sformułowanych w XVI wieku :

• sola scriptura – tylko Biblia,
• solus Christus – tylko Chrystus,
• sola fide – tylko wiara,
• sola gratia – tylko łaska,
• soli Deo gloria – tylko Bogu należy się chwała.

Podstawowe założenia teologiczne zawarte są w Wyznaniu Wiary Kościoła Zielonoświątkowego w RP^[5]:

Pentekostalizm
Geneza Chrześcijaństwo Reformacja Protestantyzm Arminianizm Pietyzm Metodyzm Wielkie przebudzenie Ruch uświęceniowy Przebudzenie na Azusa Street
Teologia Biblia : Stary i Nowy Testament Trójca Święta lub Jedność Pięć zasad protestantyzmu Sola scriptura Solus Christus Sola gratia Sola fide Soli Deo gloria Powszechne kapłaństwo wszystkich wierzących Nowonarodzenie Chrzest w Duchu Świętym Mówienie językami Uświęcenie Charyzmaty Uwielbienie Sakramenty Chrzest Wieczerza Pańska
Postacie David Wilkerson Derek Prince Åke Green Kenneth E. Hagin Nicky Cruz T. D. Jakes William Marrion Branham
Nurty Pentekostalizm klasyczny Pięćdziesiątnicy Pentekostalizm Jedności Bóstwa Branhamizm Ruch wiary
Polska Kościół Zielonoświątkowy Warszawskie Seminarium Teologiczne Kościół Boży w Chrystusie Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej Chrześcijańska Wspólnota Zielonoświątkowa Ewangeliczna Wspólnota Zielonoświątkowa
Świat Światowa Konferencja Zielonoświątkowa Zbory Boże Kościół Boży Kościół Poczwórnej Ewangelii Zjednoczony Kościół Zielonoświątkowy
Portal • Kategoria

Biblia

Kościół Zielonoświątkowy w RP postrzega Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu jako zbiór pism natchnionych przez Ducha Świętego, nieomylne i wystarczające źródło wszelkich przekonań i praktyk religijnych. Przyjmuje się protestancki kanon Biblii, składający się z 39 ksiąg Starego Testamentu i 27 ksiąg Nowego Testamentu.

Bóg

Bóg, jako stworzyciel wszechświata oraz wszelkiego życia, objawił się w trzech osobach: Ojca, Syna oraz Ducha Świętego. Kościół odrzuca poglądy antytrynitarne , w tym popularną wśród niektórych wspólnot pentekostalnych doktrynę o jedności Bóstwa . Chwała i uwielbienie oddawane są wyłącznie Trójjedynemu Bogu . Nie praktykuje się zatem kultu świętych , obrazów oraz relikwii jako sprzecznych z Biblią. Maria uważana jest za godną naśladowania chrześcijankę oraz służebnicę Pańską, która podobnie, jak każdy człowiek, była grzeszna i potrzebowała zbawienia. Nie uznaje się kultu maryjnego , dogmatu o jej niepokalanym poczęciu oraz wniebowzięciu .

Jezus Chrystus

Jezus Chrystus postrzegany jest w Kościele Zielonoświątkowym jako jednorodzony Syn Boży, który począł się z Ducha Świętego i przyjął ciało z dziewicy Marii. Posiada on dwie natury: w pełni boską i w pełni ludzką. Jego śmierć na krzyżu za grzech świata uważana jest za doskonałą i zakończoną ofiarę. Kościół wierzy w cielesne zmartwychwstanie Chrystusa, jego wniebowstąpienie oraz powtórne przyjście w dniach ostatecznych. Jezus Chrystus uznawany jest za jedynego pośrednika i orędownika pomiędzy Bogiem a ludźmi. Uznawany jest za głowę Kościoła.

Upadek, zbawienie, nowonarodzenie, uświęcenie

Kościół Zielonoświątkowy uznaje, iż człowiek został stworzony istotą doskonałą na Boże podobieństwo, jednak wskutek grzechu pierwszych rodziców stracił społeczność z Bogiem. Każdy człowiek przychodzący na świat jest grzeszny, oddzielony od Boga i potrzebuje zbawienia. Przez swą śmierć Jezus Chrystus pojednał wierzących z Bogiem i dzięki tej ofierze zbawienie stało się możliwe dla każdego człowieka. Odrzuca się możliwość zbawienia poprzez uczciwe życie, dobre uczynki, czy wyznawaną religię. Kościół Zielonoświątkowy naucza, iż zbawienie jest przekazywane jedynie z łaski Bożej każdemu grzesznikowi, niezależnie od jego uczynków w momencie, gdy wyzna on Jezusa Chrystusa swoim osobistym Panem i Zbawicielem (tzw. nowonarodzenie ). W konsekwencji tego wydarzenia, grzesznik zostaje usprawiedliwiony przed Bogiem, odrodzony, usynowiony, jego życie uświęcone i przemienione. Posiada on pewność życia wiecznego. Powołany jest do prowadzenia życia w świętości (w tym bez nałogów), służby, codziennej relacji z Bogiem i spełniania dobrych uczynków. Teologicznie Kościół Zielonoświątkowy wyznaje arminianizm i opowiada się za możliwością utraty zbawienia w konsekwencji odrzucenia Bożej łaski przez człowieka.

Chrzest Duchem Świętym

Cechą charakterystyczną ruchu zielonoświątkowego jest wywodząca się z pietyzmu osobista pobożność, utrzymywanie żywej relacji z Bogiem, studiowanie Biblii przez wiernych, spontaniczne uwielbianie Boga oraz otwartość na działanie Ducha Świętego. Kościół Zielonoświątkowy postrzega boską osobę Ducha Świętego jako autora Pisma Świętego oraz obiecanego pocieszyciela. Uważa się, iż człowiekowi jest on udzielany podczas nowego narodzenia, doświadczenia chrztu Duchem Świętym , napełnienia, a także w charyzmatach, czyli darach duchowych. Szczególnie podkreślany jest tu chrzest Duchem Świętym, jako wydarzenie wyzwalające Ducha Świętego w wierzącym, któremu towarzyszą przeżycia charyzmatyczne charakterystyczne dla Kościoła wczesnochrześcijańskiego (zob. Pięćdziesiątnica ). Celem chrztu Duchem Świętym jest wzmocnienie i udzielenie darów duchowych, czyli charyzmatów nowonarodzonym chrześcijanom. Owocem tego doświadczenia jest przemienione życie i obecność nadnaturalnych znaków, w tym mówienia nieznanymi językami . Kościół Zielonoświątkowy uznaje i praktykuje charyzmaty w postaci prorokowania, uzdrawiania chorych, wypędzania demonów, czy glosolalii.

Ustanowienia

Kościół Zielonoświątkowy w RP, podobnie jak inne Kościoły protestanckie, praktykuje dwa ustanowienia: chrzest oraz Wieczerzę Pańską . Wraz z innymi wspólnotami ewangelicznymi, postrzega je jako ustanowione przez Jezusa Chrystusa obrzędy, które mają wymiar symboliczny. Odrzuca się pogląd, jakoby za pośrednictwem ustanowień przekazywana była zbawiająca łaska Boża. Powołując się na Biblię oraz protestancką zasadę sola fide, Kościół Zielonoświątkowy postrzega osobistą wiarę jako jedyny element przez który grzesznik otrzymuje odrodzenie i przebaczenie grzechów. Chrztu wodnego udziela się wyłącznie osobom w wieku świadomym, które doświadczyły nowonarodzenia i osobiście wyznały swą wiarę w Jezusa Chrystusa. Praktykuje się wyłącznie chrzest przez całkowite zanurzenie w wodzie. Przed zanurzeniem pastor wypowiada formułę: Na podstawie twojego wyznania wiary i pragnienia chrztu, chrzczę ciebie w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Obrzędu można dokonywać zarówno w baptysteriach , jak również naturalnych zbiornikach. Wieczerza Pańska postrzegana jest jako obrzęd upamiętniający śmierć Jezusa Chrystusa na krzyżu. Odrzuca się pogląd, jakoby ustanowienie to było powtórzeniem bądź uobecnieniem ofiary Chrystusa. Kościół Zielonoświątkowy naucza, że ofiara krzyżowa została zakończona, zaś celem Wieczerzy Pańskiej jest jej wspominanie oraz budowanie wspólnoty wśród wierzących. Komunię świętą praktykuje się zgodnie z Nowym Testamentem pod obiema postaciami. Wszyscy wierni przyjmują zarówno symbol ciała (chleb), jak i krwi (wino). W wielu zborach, ze względów higienicznych, korzysta się ze specjalnych tac z oddzielnymi dla każdego kieliszkami z winem. Kościół Zielonoświątkowy w RP uznaje duchową obecność Chrystusa w Wieczerzy Pańskiej.

Uzdrowienie chorych

Wiara w aktualność dary Ducha Świętego, żywą obecność Boga w Kościele i życiu wierzących przejawia się także w uzdrowieniu chorych. Kościół Zielonoświątkowy, jakkolwiek wierzy, iż przemienienie ciał będzie towarzyszyć dopiero zmartwychwstaniu, podkreśla, iż łaska uzdrowienia dostępna jest dla każdego, kto zawierzy Bogu poprzez modlitwę. W Kościele przyjmuje się także aktualność nadnaturalnych darów uzdrawiania. Nie kwestionuje się osiągnięć medycyny. Praktykuje się także, zgodnie z Listem Jakuba pomazanie chorych olejkiem ku uzdrowieniu przez starszych zboru .

Kościół

Kościół Zielonoświątkowy w RP uważa, iż Kościół założony przez Jezusa Chrystusa nie jest korporacją czy instytucją, ale duchową wspólnotą wszystkich nowonarodzonych chrześcijan, niezależnie od ich wyznania. Odrzuca zatem pogląd, jakoby był jedynym właściwym kościołem. Utrzymuje pełną komunię z innymi ewangelikalnymi społecznościami. Kościół niewidzialny uznawany jest za powszechny i uniwersalny, czyli obejmujący wszystkich usprawiedliwionych, zarówno żywych jak i umarłych. Jezus Chrystus uważany jest za jedyną głowę Kościoła chrześcijańskiego, a Duch Święty – za jedynego namiestnika. Podobnie, jak pozostałe Kościoły protestanckie, zielonoświątkowcy odrzucają zwierzchnictwo papieża nad Kościołem, a także przypisywanie jakiemukolwiek człowiekowi nieomylności. Kościół widzialny przejawia się w społeczności lokalnej, czyli zborze . Dla jego budowy ustanowione zostały właściwe służby, np. starsi zborów, pastorzy, diakoni, ewangeliści, nauczyciele etc.

Małżeństwo

Małżeństwo uznaje się za ustanowiony przy stworzeniu człowieka związek, który łączy jedną kobietę i jednego mężczyznę. Kościół Zielonoświątkowy w RP nie uznaje małżeństw jednopłciowych oraz bigamicznych . Nie akceptuje zawierania małżeństwa między osobami blisko spokrewnionymi. Nie postrzega również małżeństwa w kategoriach sakramentu, choć uznaje je, zgodnie z Biblią, za związek święty. Celem małżeństwa jest nie tylko prokreacja, ale również wspólnota i wzajemna pomoc.

Eschatologia

Kościół Zielonoświątkowy uznaje powtórne przyjście Chrystusa za zwieńczenie nadziei chrześcijańskiej oraz moment zmartwychwstania. Przyjmuje się naukę o przyjściu Pana na obłoki w celu pochwycenia (porwania) Kościoła, o osobistym widzialnym przyjściu w chwale oraz o ustanowieniu Tysiącletniego Królestwa . Kościół Zielonoświątkowy wyznaje dwa zmartwychwstania: pierwsze – zbawionych do życia wiecznego oraz drugie – niesprawiedliwych na wieczne potępienie. Sąd Boży i wyrok potępienia obejmie wszystkich upadłych aniołów oraz niepokutujących grzeszników. Wieczną nagrodą zbawionych będą nowe niebiosa i nowa ziemia, zaś karą niesprawiedliwych – jezioro ogniste.

Nauczanie społeczne i etyczne

Kościół Zielonoświątkowy w RP, utożsamiając się z klasycznym ruchem zielonoświątkowym i czerpiąc z tradycji wiary ruchu uświęceniowego, duży nacisk kładzie na prowadzenie przez chrześcijan świętego, zgodnego z wyznawanymi wartościami życia. Nie akceptuje praktykowania homoseksualizmu ; nie dopuszcza aborcji , eutanazji oraz manipulacji genetycznych. W umiarkowanym stopniu akceptuje powtórne małżeństwa (zasadniczo na zasadzie wyjątków, które dopuszcza Biblia – tzw. klauzula mateuszowa oraz dwie klauzule pawłowe^[6]; poszczególni duchowni/lokalne zbory mogą prezentować w temacie odmienne od siebie stanowiska). Kościół Zielonoświątkowy w RP dopuszcza stosowanie antykoncepcji ; nie zgadza się natomiast na niszczenie zapłodnionej komórki jajowej oraz stosowanie środków wczesnoporonnych. Kościół nie akceptuje nadużywania alkoholu , stosowania tytoniu , narkotyków; postuluje prowadzenie uświęconego życia pozbawionego nałogów i nieczystych zwyczajów.

Nabożeństwa

Zbór Kościoła Zielonoświątkowego w Gdańsku

Zbór przy ul. Miłej we Wrocławiu

Zbór „Oaza” w Lublinie

Kościół Zielonoświątkowy w Bydgoszczy

Nabożeństwa Kościoła Zielonoświątkowego w RP otwarte są dla wszystkich ludzi. Kościół nie sprawuje mszy świętych , uważając ofiarę Chrystusa za zakończoną. Podczas Wieczerzy Pańskiej (nabożeństwa komunijnego) ofiara jest jedynie wspominana, co należy jednak odróżnić od jej powtarzania, czy uobecniania. Nabożeństwa zielonoświątkowe, podobnie jak innych Kościołów ewangelikalnych, cechuje prostota i brak form liturgicznych . Nabożeństwa mają być wyrazem szczerego, osobistego uwielbienia Boga oraz wspólnoty zboru. Na nabożeństwo składa się śpiewanie pieśni, modlitwy , czytanie psalmów , składanie świadectw przez wiernych odnośnie działania Boga w ich życiu, a także kazanie, czyli zwiastowanie Słowa Bożego. Częstotliwość sprawowania Wieczerzy Pańskiej jest różna w poszczególnych zborach. Najczęściej obchodzona jest raz na miesiąc podczas niedzielnego nabożeństwa głównego. Oprócz nabożeństw niedzielnych trwających około dwóch godzin, wiele zborów spotyka się w mniejszych grupach, aby studiować Pismo Święte. Zbory organizują również nabożeństwa modlitewne oraz młodzieżowe.

Pierwszą częścią niedzielnego nabożeństwa głównego jest uwielbienie . Prowadzone jest zazwyczaj przez liderów uwielbienia , a jego głównym celem jest spontaniczne, osobiste oddawanie Bogu chwały i wyrażenie dziękczynienia. Podczas uwielbienia zespół uwielbieniowy śpiewa wraz ze zgromadzeniem pieśni, które przeplatane są modlitwami. Pieśniom towarzyszy akompaniament różnych instrumentów muzycznych, np. fortepianu , perkusji , gitary akustycznej czy elektrycznej . W Kościele Zielonoświątkowym, podobnie jak w innych społecznościach charyzmatycznych, podczas uwielbienia modlą się jednocześnie na głos wszyscy członkowie zboru, bądź własnymi słowami, bądź tzw. językami (glosolalia). Charakterystyczną cechą uwielbienia jest spontaniczność w wyrażaniu Bogu chwały m.in. przez wznoszenie rąk, klaskanie, taniec, okrzyki na chwałę Bożą, głośne modlitwy, drżenie pod wpływem Ducha Świętego oraz inne przeżycia charyzmatyczne. Na nabożeństwach dochodzi do manifestacji darów Ducha Świętego (charyzmatów) w postaci prorokowania, mówienia nieznanymi językami, wypędzania demonów oraz uzdrawiania chorych. Często spotykaną praktyką jest również wkładanie rąk . Zielonoświątkowcy swój styl nabożeństwa opierają na nowotestamentowych relacjach o żywej manifestacji Boga w Kościele wczesnochrześcijańskim od czasu Pięćdziesiątnicy, obecności cudów i pełnego poświęcenia się wierzących Bogu. Członkowie zboru często składają świadectwa przed zgromadzeniem o własnych przeżyciach z Jezusem Chrystusem. Drugą część nabożeństwa stanowi kazanie, które podobnie jak w innych Kościołach protestanckich, wygłaszane jest w oparciu o Pismo Święte. Wierni zazwyczaj śledzą omawiane fragmenty we własnych egzemplarzach Biblii.

Duchowni

W Kościele Zielonoświątkowym w RP, podobnie jak w innych wyznaniach protestanckich, obowiązuje zasada powszechnego kapłaństwa wszystkich wierzących. Dlatego też duchowny nie jest pośrednikiem, kapłanem , ani przedstawicielem Kościoła wobec Boga, ale urzędem i powołaniem do sprawowania służby Bożej, pełnienia obowiązków duszpasterskich , w tym przede wszystkim kaznodziejstwa .

Duchownymi Kościoła Zielonoświątkowego są: diakoni oraz prezbiterzy (pastorzy). Powoływani są oni przez Naczelną Radę Kościoła na wniosek prezbitera okręgowego. Ich zadaniem statutowym jest realizowanie celów i kierunków działalności wyznaczonych przez Biblię i Synod Kościoła. Do specyfiki posługi diakona i pastora należą^[7]:

• diakoni – duchowni upoważnieni do wykonywania wszystkich czynności kościelnych, choć nie do pełnienia wszystkich funkcji w Kościele. Zgodnie z Prawem Wewnętrznym Kościoła, diakonem może zostać osoba odpowiadająca kwalifikacjom Pisma Świętego. Okres próbny kandydata do diakonatu trwa przynajmniej jeden rok. Ordynacja może nastąpić po tym okresie po uzyskaniu pozytywnej opinii rady starszych oraz zdaniu egzaminu kościelnego.

• prezbiterzy ( pastorzy ) – duchowni upoważnieni zarówno do wykonywania wszystkich czynności kościelnych, jak i pełnienia wszystkich funkcji w Kościele. Zgodnie z Prawem Wewnętrznym Kościoła, prezbiterem może zostać mężczyzna, który ukończył 30 rok życia i ma przynajmniej 7-letni staż w diakonacie. Powołanie na stanowisko prezbitera (pastora) odbywa się na wniosek prezbitera okręgowego po przeprowadzeniu rozmowy kwalifikacyjnej Prezydium Naczelnej Rady Kościoła z kandydatem.

Duchownych zielonoświątkowych nie obowiązuje celibat . Na stanowiskach kościelnych cenzus wieku duchownych wynosi 70 lat.

Diakonise

Diakonisą jest kobieta powołana do służby przez Kościół Zielonoświątkowy w RP. Diakonisę powołuje Naczelna Rada Kościoła na wniosek pastora zaopiniowany przez prezbitera okręgowego. Diakonise mają prawo do ubezpieczenia społecznego.

Ustrój, organizacja i struktura

Okręgi Kościoła Zielonoświątkowego w RP

Ustrój Kościoła Zielonoświątkowego w RP ma charakter kongregacjonalno - synodalny . Zbór , czyli wspólnota lokalna stanowi podstawową jednostkę administracyjną Kościoła, której przewodzi pastor oraz rada starszych . Do duchownych Kościoła Zielonoświątkowego zalicza się: pastorów, ewangelistów , kaznodziejów , nauczycieli Słowa Bożego, kierowników agend kościelnych, prezbiterów okręgowych oraz prezbitera naczelnego, czyli biskupa . Kościół podzielony jest na okręgi, którym przewodniczą prezbiterzy okręgowi. Synod Kościoła Zielonoświątkowego zwoływany jest raz na cztery lata. Wybiera on prezbitera naczelnego oraz członków Prezydium Rady Naczelnej.

Okręgi Kościoła

Obecnie, Kościół Zielonoświątkowy w RP liczy siedem okręgów^[8]:

• Okręg centralny – prezbiter Kazimierz Sosulski
• Okręg południowy – prezbiter Michał Hydzik
• Okręg pomorski – prezbiter Marek Kozłowski
• Okręg północny – prezbiter Wojciech Trybek
• Okręg wschodni – prezbiter Władysław Wigłasz
• Okręg zachodni – prezbiter Piotr Cieślar
• Okręg zachodnio-wielkopolski – prezbiter Piotr Kaczmarczyk

Działalność

Oprócz sprawowania posługi duszpasterskiej nad wiernymi, Kościół Zielonoświątkowy zaangażowany jest w działalność społeczną oraz oświatową , posiadając szereg własnych agnend, organizacji i ośrodków:

Duszpasterstwa

• Duszpasterstwo Akademickie „Petra” – dyrektor: Szymon Kruba
• Duszpasterstwo Młodzieży Kościoła Zielonoświątkowego w RP – diakon Arkadiusz Rachwalski
• Duszpasterstwo Seniorów Kościoła Zielonoświątkowego w RP – prezbiter M. Dawid Kulinicz
• Royal Rangers – Chrześcijańskie Harcerstwo – dyrektor: Jan Zając
• Służba Katechetyczna Kościoła Zielonoświątkowego w RP – diakonisa Elżbieta Bednarz

Misje

• Akcja Humanitarna „Życie” – prezbiter Marian Suski

Akcja Humanitarna "Życie" oddział w Inowrocławiu [1]

• Chrześcijańska Misja Kobiet – diakonisa Tatiana Hydzik
• Krajowa Słuzba Kobiet – diakonisa Joanna Kmiecik
• Chrześcijańska Misja Pomocy Ludziom Uzależnionym „Nowa Nadzieja” – prezbiter Piotr Karaś
• Chrześcijańska Misja Społeczna – diakonisa Renata Pruszkowska
• Chrześcijańska Misja Społeczna „Nowe Przymierze” [2] " – pastor Zbigniew Urbaniak
• Misja "Generacja t. [3] " - Tomasz Wróblewski
• Euromission Polska – Michał Siczek
• Misja „Bramy Nieba i Płomienie Piekła” – Paweł Nowakowski
• Misja „Chrześcijańska Rodzina” – Grzegorz Gruszczyński
• Misja Krajowa Kościoła Zielonoświątkowego w RP – prezbiter Mariusz Muszczyński
• Misja Więzienna Kościoła Zielonoświątkowego w RP – prezbiter Piotr Wisełka
• Misja Zagraniczna Kościoła Zielonoświątkowego w RP – diakon Arkadiusz Delik
• Służba „Szalom” Opole – diakon Andrzej Sczyrba

Uczelnie

• Warszawskie Seminarium Teologiczne – rektor: prezbiter Piotr Nowak
• Seminarium Teologiczne Kościoła Zielonoświątkowego w Ustroniu – rektor: prezbiter Andrzej Luber
• Krakowskie Seminarium Biblijne – rektor: prezbiter Paweł Sochacki
• Instytut Biblijny „Berea” w Katowicach – rektor: prezbiter Ryszard Wołkiewicz

Wydawnictwa

• Drukarnia i Wydawnictwo Chrześcijańskie „Arka” – diakon Korneliusz Kaleta
• Instytut Wydawniczy „Agape” – prezbiter Kazimierz Sosulski
• Chrześcijanin (czasopismo) – redaktor naczelny Paweł Biedziak
• Samarytanka (czasopismo) – diakonisa Tatiana Hydzik
• LIFE Publishers Polska – diakon Dominik Jaworski

Ośrodki rekolekcyjne

• Dom Rekolekcyjny „Betel” – prezbiter Zygmunt Majewski
• Dom Rekolekcyjny „Betezda” – prezbiter Piotr Nowak
• Kościelny Ośrodek Rekolekcyjny „Patmos” – Andrzej Pelowski

Ośrodki resocjalizacyjne

• Chrześcijański Ośrodek dla Osób Uzależnionych – diakonisa Oksana Wasilewska
• Chrześcijański Ośrodek dla Osób Uzależnionych „Teen Challenge” w Broczynie – prezbiter Zbigniew Urbaniak
• Chrześcijański Ośrodek dla Osób Uzależnionych „Teen Challenge” w Łękinii – Waldemar Winter

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Kościoła Zielonoświątkowego w RP
• Miesięcznik Kościoła Zielonoświątkowego w RP
• Kim są zielonoświątkowcy? – artykuł w Magazynie Teologicznym „Semper Reformanda”
• Liturgia - służba Boża - Anatol Matiaszuk

Zobacz też

• Mieczysław Czajko
• Anatol Matiaszuk
• Włodzimierz Rudnicki

Bibliografia

• Dr Edward Czajko, Historia Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce
• Dr Edward Czajko, Nasza wiara
• Komentarz do Wyznania Wiary Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce

Przypisy