Kim Dzong Il (ur.
16 lutego
1942
we wsi
Wiatskoje
(ros.: Вя́тское) k.
Chabarowska
w
Związku Radzieckim
, choć oficjalne biografie podają, że miało to miejsce u podnóża góry
Pektu-san
w
Korei Północnej
[1][2][3]) – północnokoreański polityk, syn premiera i prezydenta
Korei Północnej
oraz przewodniczącego
Partii Pracy Korei
,
Kim Ir Sena
oraz
Kim Dzong Suk
. Podczas wojny koreańskiej został dla bezpieczeństwa wysłany przez ojca do
Mandżurii
. Dwa lata uczył się w szkole pilotów w
NRD
, a w
1963
ukończył Uniwersytet Kim Ir Sena.
Zajmował wiele mniej znaczących stanowisk w Partii Pracy Korei, a następnie został sekretarzem swojego ojca, z którym blisko współpracował podczas czystki w szeregach partii (
1967
). We wrześniu
1973
mianowano go sekretarzem partyjnym ds. organizacji i agitacji politycznej. W październiku
1980
jego ojciec włączył Kim Dzong Ila do kultu własnej osoby i wyznaczył na swojego następcę. Od tej chwili występował jako Umiłowany Przywódca, w odróżnieniu od swojego ojca Wielkiego Wodza. Kontynuował rozwijanie nakreślonych przez Kim Ir Sena idei
Dżucze
w licznych publikacjach o charakterze filozoficzno-ideologiczno-propagandowym.
W latach
1990
-
1991
Kim był zwierzchnikiem koreańskich sił zbrojnych oraz sprawował najwyższe funkcje w Komitecie Centralnym, Biurze Politycznym i Sekretariacie partii. W
1994
Kim Ir Sen zmarł na
atak serca
– jego syn został faktycznym przywódcą Korei Północnej. Jednak fakt, że w kolejnych latach nie przyjął oficjalnych tytułów swojego ojca, może świadczyć o tym, że miał trudności w umocnieniu swojej władzy. Szefem partii został dopiero w
1998
r.
Był, prawdopodobnie, dwa razy żonaty. Z pierwszą żoną ma syna
Kim Jong-nama
(urodzonego ok. 1971 r.). Następnie poślubił tancerkę i piosenkarkę Ko Jung Hi, urodzoną w
1953
roku, a zmarłą – według nieoficjalnych informacji –
13 sierpnia
2004
roku na zawał serca podczas kuracji raka piersi. Z drugą żoną Kim Dzong Il ma dwóch synów:
Kim Jong-chula
(ur.
1981
) i
Kim Dzong Una
(ur.
1983
).
Pogłoski o śmierci
29 maja
2008
podano w mediach[4] pogłoskę, że Kim Dzong Il został zastrzelony
26 maja
między 7 a 8 rano czasu lokalnego podczas "spotkania z robotnikami" w jednym z południowych rejonów swego kraju –
Hamgyŏng Południowy
. Północnokoreańskie źródła rządowe zaprzeczają tym doniesieniom; wiadomość potwierdzać mają rzekomo źródła chińskie, natomiast nie potwierdza Ministerstwo ds. Zjednoczenia w Korei Południowej[5].
7 września
2008
niektóre gazety podały informację[6], że Kim Dzong Il nie żyje od 2003 r., a od tamtej pory jego rolę przejął sobowtór. Rewelacje tę ujawnił w tygodniku Shukan Gendai japoński naukowiec Toshimitsu Shigemura z Waseda University. Na poparcie swojej tezy ma kilka dowodów. Jednym z nich jest nagranie głosu północnokoreańskiego przywódcy po spotkaniu w 2004 r. z ówczesnym premierem Japonii
Junichiro Koizumim
, które według naukowca nie odpowiada prawdziwemu głosowi Kima. Ponadto naukowiec twierdzi, iż od 2000 r. zdrowie Kim Dzong Ila, chorującego na cukrzycę, pogorszyło się tak bardzo, że musiał korzystać z wózka inwalidzkiego. Od czasu swej domniemanej śmierci Kim znacznie rzadziej pokazuje się w mediach, a wiele spotkań z zagranicznymi politykami zostało odwołanych. Zdaniem Shigemury świadczy to o tym, że otoczenie wodza stara się ograniczać publiczne wystąpienia sobowtóra.
Przypisy
