Karkonoski Park Narodowy
Część Rezerwatu Biosfery
UNESCO
Karkonosze/Krkonoše |
Logo parku |
| Położenie |
woj. dolnośląskie
|
| Data utworzenia |
16 stycznia
1959
|
Powierzchnia
- leśna
- uprawna
- wodna | 55,8 km²
39,24 km²
4,41 km²
0,24 km² |
Pow. ochrony
- ścisłej
- częściowej
- krajobrazu |
17,26 km²
37,97 km²
0,61 km² |
| Powierzchnia
otuliny
| 112,66 km² |
| Długość szlaków turystycznych | 137,5 km[1] |
| Odwiedzających rocznie | około 2 mln |
| Siedziba |
Jelenia Góra
(Sobieszów) |
Położenie na mapie Polski |
|
 | Commons |
commons:{{{galeria_commons}}}|Multimedia w Wikimedia Commons |
 | Wikinews |
n:{{{wikinews}}}|Wiadomości w Wikinews |
| q:{{{wikiquote}}}|{{{wikiquote}}} w Wikicytatach |
|
Strona internetowa parku
|
Karkonoski Park Narodowy, utworzony
16 stycznia
1959
roku, jest jednym z 23
parków narodowych
na terenie
Polski
.
Park znajduje się w południowo-zachodniej części kraju przy granicy państwowej z
Czechami
. Obejmuje 5 575
ha
, w tym 1 718 ha w rezerwatach ochrony ścisłej. Park Narodowy obejmuje także dwie enklawy na Pogórzu Karkonoskim:
góra Chojnik
(80 ha) oraz
wodospad Szklarki
(55 ha). Otulina Parku wynosi 11266 ha.
Historia
Przyrodnicze walory
Karkonoszy
, a więc ich budowa geologiczna, doskonale widoczne elementy rzeźby lodowcowej, świat roślinny i zwierzęcy sprawiły, że już w 1933 roku utworzono w nich pierwsze
rezerwaty przyrody
obejmujące kotły polodowcowe i wiele pomników przyrody, głównie skałek.
Po
II wojnie światowej
utrzymano część rezerwatów, później utworzono park narodowy.
W
1963
roku utworzono czeski
Krkonošský národní park
(KRNAP) o powierzchni 38,5 tys. ha, z czego około 7,5 tys. ha znajduje się w rezerwatach.
W
1992
roku Karkonoski Park Narodowy stał się częścią przygranicznego Rezerwatu Biosfery
UNESCO
Karkonosze/Krkonoše (
MAB
) o powierzchni ponad 60 tys. ha.
Flora i fauna
W Parku występuje ponad tysiąc gatunków roślin oraz wiele gatunków zwierząt leśnych (ok. 40 gatunków ssaków, m.in.
bobry
,
sarny
,
lisy
oraz 16 gatunków
nietoperzy
). Ciekawostką Parku jest
muflon
introdukowany na początku
XX wieku
z
Korsyki
. Ponadto żyje tu 90 gatunków ptaków, między innymi
włochatka
,
sóweczka
,
cietrzew
,
głuszec
,
drozd obrożny
,
płochacz halny
. W parku ochronie podlegają najcenniejsze przyrodniczo i najpiękniejsze krajobrazowo tereny:
torfowiska wysokie
, zarośla kosówki, gołoborza, kotły polodowcowe - wypełnione niekiedy stawami, zbiorowiska traworośli, ziołorośli, borówczysk.
Rośliny endemiczne:
- skalnica bazaltowa - podgatunek skalnicy darniowej (Saxifraga moschata subs. basaltica)
-
dzwonek karkonoski
(Campanula bohemica)
Lasy
Poza ścisłymi rezerwatami wyznaczono także rozległą na 11 265 ha strefę ochronną, która obejmuje niższą i wyższą strefę lasów.
Lasy parku wykazują zróżnicowanie pionowe. W pasach dolnym i górnym (zwanych reglami) występują przede wszystkim świerki i buki oraz w mniejszej ilości: modrzewie, jawory, lipy, jarzębiny, jodły. Wyróżnia się tu również piętro kosodrzewiny, a powyżej sferę alpejskich roślin skalnych.
Przypisy
Bibliografia
- Raj A., 2008: Karkonoski Park Narodowy. Agencja Fotograficzno-Wydawnica Mazury na zlecenie KPN, .
Zobacz też
Linki zewnętrzne
