Gewehr 98 (Gew98) – standardowy
karabin
niemiecki w czasie
I wojny światowej
. Produkowany od
1898
roku do teraz. Wykorzystywany do celów militarnych, łowieckich i sportowych.
Historia
Karabin został zaprojektowany w zastępstwo Modelu 1888 (Gewehr 88), który był uznawany za wadliwy. System
zamka
z trzecim ryglem "bezpieczeństwa" użyty w modelu 1898 został opatentowany
9 września
1895
roku przez
Paula Mausera
. Niemiecka Gewehr-Prüfungskommission (G.P.K.) (Komisja Testowa Karabinów) zaakceptowała ów karabin 5 kwietnia
1898
roku. Chrzest bojowy Model 1898 przeszedł w
Powstaniu bokserów
(1899-1901). W 1904 został utworzony kontrakt na 290 000 karabinów z
Waffenfabrik Mauser
i na 210 000 karabinów z Deutsche Waffen und Munitionsfabriken. W roku 1905, nabój M/88 7,92 mm x 57 mm I ze średnicą pocisku 8,08mm został zastąpiony przez
7,92 x 57 mm IS
ze średnicą pocisku 8,2 mm. Litera I pochodzi od niemieckiego słowa Infanterie, a S od Spitz, co razem oznaczało-ostrołukowy nabój piechoty.
Konstrukcja
Zamek
Czterotaktowy, ślizgowo-obrotowy zamek w Gewehr 98 jest wykorzystywany przez wiele karabinów wojskowych, sportowych/łowieckich. Wadą tego systemu jest to, że nie może być tak łatwo masowo produkowany.
Bezpiecznik
Trójpozycyjny bezpiecznik został zamontowany na końcu zamka, od prawej:
- 1 pozycja (bezpiecznik ustawiony na prawo) – iglica zablokowana, zamek zablokowany
- 2 pozycja (bezpiecznik ustawiony na środku) – iglica zablokowana, zamek ruchomy
- 3 pozycja (bezpiecznik ustawiony na lewo) – iglica odblokowana, zamek ruchomy - karabin gotowy do strzelania
Bezpiecznik działa tylko wtedy, kiedy karabin jest załadowany, w przeciwnym razie, bezpiecznik się nie ruszy.
Rozmontowany zamek systemu Mauser M98
Ładowanie amunicji
Magazynek
w Mauserze Gewehr 98 ma pojemność 5 naboi. Naboje można ładować pojedynczo, bądź za pomocą
łódki nabojowej
, która może maksymalnie pomieścić tyle naboi, ile sam magazynek(5). Po załadowaniu za pomocą łódki, jest ona wyrzucana. Magazynek może zostać opróżniony za pomocą operowania zamkiem (tak jak przy przeładowywaniu), ale z bezpiecznikiem ustawionym w pozycji środkowiej, w przeciwnym razie po odryglowaniu, karabin wystrzeli. Można też opróżnić go za pomocą ściągnięcia denka magazynka.
Przyrządy celownicze
Oryginalnie Gewehr 98 miał otwartego typu muszkę i łukową linię celownika z wcięciem typu V, znany jako Lange Visier. Celownik został zaprojektowany dla pocisku M/88 7,92 mm x 54mm I, można było było ustawić od 200m do 2000m, w 100m odstępach. Nabój M/88 7,92 mm x 54mm I był wyposażony w tępołukowy pocisk.
Później linia celownika została zmodyfikowana do naboju wzoru 1905 7,92mm x 54mm IS. Pocisk naboju 7.92mm x 54mm IS był lżejszy, szpiczasty i średnica wzrosła z 8,08mm do 8,2mm, dzięki temu wzrósł współczynnik balistyczny. Z wprowadzeniem zmodyfikowanej amunicji, nowy celownik mógł być ustawiony od 400m do 2000m, w 100m odstępach.
Kolba
Kolba tego karabinu została wyposażona w chwyt pistoletowy. Nakładka kolby przykrywa odcinek lufy od celownika do bączka. W celu redukcji odrzutu w kolbie została zastosowana śruba przechodząca pod komorą. Przy strzale redukuje odrzut przenosząc siłę strzału na kolbę. Przed wojną kolby były robione z
drewna orzechowego
, które średnio było sezonowane przez 3 lata, w celu dania czasu do "stabilizacji". W 1917 roku niedostatek drewna orzechowego, zastąpiono
drewnem bukowym
. Kolby z końcowego okresu wojny były mniej wytrzymałe i cięższe od wcześniejszych orzechowych kolb.
Dodatki
Pruski bagnet systemu Mauser Seitengewehr 98/05
Karabiny były wydawane ze skórzanym pasem nośnym. W czasie I wojny światowej, z powodu niedostatków skóry, robione były z brezentu.
Gewehr 98 był zdolny do zamontowania garłacza, który miotał
granatem nasadkowym
.
Karabin miał możliwość zamontowania
bagnetu
[1]. Szyna na bagnet miała długość 4,5cm, dzięki czemu bagnet nie musiał mieć mocowania również do lufy. Rozwiązanie to wywodziło się z powodu, że bagnet mocowany do lufy, wprowadzał drgania na nią i zmniejszał efektywność strzału. Karabin początkowo był wyposażony w bagnet Seitengewehr 98. Z końcem 1905 roku, bagnet ów został zastąpiony bagnetem Seitengewehr 98/05. Saperzy wyposażeni byli w bagnet z ząbkowaniem.
Karabin snajperski
Wiosną
1915
roku zapadła decyzja o wyposażeniu 15 tys. karabinów w
celowniki optyczne
do użytku snajperskiego. Aby zamontować celowniki optyczne bezpośrednio nad karabinem, musiano zmienić trzony zamków, na te ze zgiętą rączką, przez co w kolbie musiało zostać wykonane wyżłobienie. Celowniki optyczne 3x i 2,5x były produkowane przez firmy takie jak Görtz, Gérard, Oige, Zeiss, Hensoldt, Voigtländer i cywilne modele od Bock, Busch i Füss. Z nisko zamontowaną optyką pojawiał się problem z korzystaniem z bezpiecznika. Problem usunięto przez zamontowanie wyżej optyki. W sumie przerobiono 18 421 sztuk tych karabinów na karabiny snajperskie w czasie I wojny światowej[2].
Służba
W 1935 roku wprowadzono nowy, standardowy karabin, który miał zastąpić wysłużonego Gewehr 98, mowa tu o Karabiner 98 kurz. Mimo to Gewehr 98 nie był rzadkością do końca
II wojny światowej
. Spowodowane to było niewystarczającą ilością nowych karabinów. Oprócz regularnego wojska, były też używane przez
Volkssturm
.
Po I wojnie światowej, WP posiadało dużą liczbę przejętych Mauserów Gewehr 98. Po wyzwoleniu
Gdańska
została przejęta fabryka Mausera. Maszyny wpierw przewieziono do Warszawy gdzie produkowano tam go do 1922 roku. Później zaczęto produkcję Mausera Kar98AZ, na którym został oparty
Karabinek wz. 29
.
Imperium osmańskie dostało pokaźną ilość w okresie I wojny światowej oraz w latach powojennych. Większość z nich została przerobiona do standardu M38, który był podstawowym karabinem Republiki Tureckiej, przed, po jak i w czasie II wojny światowej.
W tym konflikcie używane były przez
francowskich
nacjonalistów
i ochotnicze Niemieckie legiony. W latach 60. XX wieku większość z tych karabinów została sprzedana do
USA
jako tanie karabiny sportowe.
Używany przez chińską Armię Narodowo-Rewolucyjną w okresie od
chińskiej wojny domowej
aż do
wojny w Korei
.
Karabiny z Izraela pochodziły z Cesarstwa Niemieckiego i były przerabiane na kaliber 7,62 mm, czyli standardowy kaliber w Izraelu od 1958 roku.
Użytkownicy
Zobacz też
Przypisy