Fusil d'Infantrie Modele 1886
Fusil d'Infantrie Modele 1886
Dane podstawowe
Państwo	Francja
Rodzaj	karabin powtarzalny
Historia
Prototypy	1886
Produkcja seryjna	1886 - 1919
Dane techniczne
Kaliber	8 mm
Nabój	8 x 50 mm R
Magazynek	rurowy, 8 nab.
Wymiary
Długość	1307 mm 1820 mm (z bagnetem)
Długość lufy	815 mm
Masa
broni	4,18 kg (karabin niezaładowany)
Inne
Prędkość pocz. pocisku	640 m/s (nabój Mle1886B5 z pociskiem tępołukowym o masie 15 g elaborowany 2,8g prochu nitrocelulozowego) 710 m/s (nabój Mle1886D z pociskiem ostrołukowym o masie 12,8 g.)

Karabin Lebel Mle 1886 z granatnikiem VB

Karabinek Lebel Mle1886/93R35

Lebel Modéle 1886 - francuski karabin powtarzalny skonstruowany pod koniec XIX wieku.

Historia konstrukcji

W drugiej połowie XIX wieku nastąpił błyskawiczny rozwój broni strzeleckiej . Powodowało to częste wprowadzanie nowych wzorów uzbrojenia, ponieważ broń eksploatowana stawała się często przestarzała zaledwie w parę lat po skonstruowaniu. W przypadku armii francuskiej koszty częstego wprowadzania nowych modeli karabinów starano się ograniczyć poprzez modernizację starych karabinów. Dlatego karabin Grasa był po prostu karabinem Chassepota dostosowanym do zasilania amunicją z łuską metalową, a kiedy konieczne stało się wprowadzenie do uzbrojenia karabinu powtarzalnego nowy karabin Kropatscheck Mle1884 powstał przez dodanie magazynka rurowego do karabinu Gras Mle1874.

Ówczesne francuskie karabiny miały kaliber 11 mm wymuszony stosowaniem prochu czarnego . Proch czarny spalając się wytwarza duże ilości stałych cząstek, które osadzając się w lufie zmuszają strzelca do częstego czyszczenia jej przewodu.

W 1884 (lub 1886 ) roku francuski chemik P. Vieille wynalazł proch nitrocelulozowy , który spalając się nie wytwarzał tak dużych ilości cząstek stałych. Umożliwiło to skonstruowanie karabinu o kalibrze mniejszym niż 10 mm. Francuzi aby zmniejszyć koszty postanowili opracowując nowy karabin oprzeć się na karabinie Mle1884 i naboju 11 x 59 mm R.

Nowy nabój 8 x 50 mm R (Mle 1886 B5) był pochodną starego naboju 11 mm (miał tę samą średnicę dna łuski ). Pocisk posiadał pocisk tępołukowy w płaszczu melchiorowym . Karabin był przekonstruowanym karabinem Mle1884 przystosowanym do zasilania nową amunicją. Jedyną zmianą był nowy tłok zaporowy zamka , wyposażony w dwa rygle (we wcześniejszych francuskich karabinach ryglowanie zapewniała wyłącznie rączka zamkowa). Prace nad nowym karabinem nadzorowała komisja pod przewodnictwem pułkownika N. Lebela.

W 1886 roku karabin przyjęto do uzbrojenia jako Fusil d'Infantrie Modele 1886, ale najczęściej używano nazwy Lebel Mle1886. Jak pokazał czas oparcie się na konstrukcji starego naboju i karabinu było poważnym błędem. Nabój miał łuskę o silnie stożkowym kształcie co utrudniało budowę magazynków pudełkowych. Jeszcze gorzej wyglądała sprawa karabinu. Przejęty z karabinu Mle1884 magazynek rurowy był już anachronizmem. Wymagał on ładowania pojedynczymi nabojami co sprawiało że ładowanie magazynka było bardzo długie w porównaniu z karabinami wyposażonymi w magazynki pudełkowe. Dlatego wkrótce po rozpoczęcia produkcji karabinu Mle1886 rozpoczęły się prace nad jego następcą.

Wkrótce po wprowadzeniu naboju 8 x 50 mm R powstała jego nowa odmiana z pociskiem ostrołukowym (Mle 1886 D). Nowy nabój miał lepsze własności balistyczne, ale jedną wadę - ostre zakończenie pocisku w magazynku rurowym uderzało w spłonkę następnego naboju co mogło spowodować odpalenie naboju w magazynku i w rezultacie zniszczenie broni. Dlatego konieczne stało się skonstruowanie karabinu z magazynkiem pudełkowym. Pierwszą francuską bronią zasilana z takiego magazynka był karabinek M. Berthiera wprowadzony do uzbrojenia jako Berthier Mle1890.

Pomimo wprowadzenia karabinka Berthiera piechota nadal posługiwała się karabinem Lebela. Podstawową przyczyną takiej sytuacji były wysokie koszty zastąpienia karabinów Lebela nową konstrukcją. Dopiero w 1907 roku rozpoczęto produkcję karabinu Berthier Mle1907 (zasilany z pudełkowego magazynka trójnabojowego). Opóźnienie wprowadzenia do produkcji nowego karabinu spowodowało że jeszcze w czasie pierwszej wojny światowej duża część żołnierzy francuskich była uzbrojona w karabiny Lebel Mle1886, które w tym czasie były już bronią przestarzałą.

Podczas pierwszej wojny światowej karabiny Lebela znalazły się na uzbrojeniu Armii Polskiej we Francji (Błękitnej Armii) . Były też jednym z typów karabinów używanych przez Wojsko Polskie w latach 1918 - 1921 .(polskie oznaczenie Lebel wz.1886). W 1938 roku w magazynach znajdowało się jeszcze 148000 sztuk tego karabinu. W 1939 roku w karabiny Lebel wz. 86/93 wyposażono część oddziałów Obrony Narodowej. Ponownie broń ta znalazła się na uzbrojeniu oddziałów Armii Polskiej we Francji w 1940 r.

W latach 1935 - 1939 ok. 10 000 karabinów Mle 1886 przebudowano przez skrócenie lufy i magazynka na karabinki Mle 1886 93R35.

Wersje

• Lebel Mle1886 - pierwsza wersja karabinu
• Lebel Mle1886/93 - wersja zmodernizowana. Karabin wyposażony w wzmocnioną komorę zamkową i zmodernizowany zamek. Karabin został wyposażony w koźlik (pręt umożliwiający stawianie karabinów w kozły) i nową podstawę bagnetu zapewniającą większą stabilność.
• Lebel Mle 1886 93R35 - karabinek powstający przez przebudowę karabinów Mle 1886.

Opis konstrukcji

Karabin Mle1886 był indywidualną bronią powtarzalną. Zamek czterotaktowy, ślizgowo-obrotowy. Ryglowanie za pomocą dwóch rygli (trzecim pomocniczym ryglem była rączka zamkowa). Zasilanie ze stałego, rurowego magazynka podlufowego o pojemności 8 naboi. Przyrządy celownicze składały się z trójkątnej muszki i celownika krzywiznowego. Broń była wyposażona w bagnet czworograniasty mocowany przy pomocy rękojeści.

Linki zewnętrzne

• fortunecity.com (zdjęcia)