Kappa
200 Wizerunek kappy rzekomo złapanego w sieci w 1801
Inne nazwy	Kawatarō
Pierwsze doniesienia	Średniowiecze
Oficjalny status	Zwierzę legendarne
Miejsce rzekomego występowania	Japonia

Kappa ( jap. 河童, Kappa) lub kawatarō ( jap. 河太郎, kawatarō) – japoński złośliwy demon wodny. Istnieje wiele relacji o spotkaniu z kappą, schwytaniu go w sieci itp., dlatego jest on też obiektem badań kryptozoologii .

Opis

Kappy przebywają w rzekach i jeziorach oraz w lasach i na pustkowiach, zawsze w pobliżu zbiorników wodnych. To istoty bardzo złośliwe, nawet o skłonnościach morderczych (wabią dzieci do rzek, żeby je tam utopić, często wysysając organy wewnętrzne, lub – według innych wersji – krew , wątrobę lub siłę życiową przez odbyt ). Obwinia się je także o porywanie dzieci i gwałcenie kobiet. Jednocześnie lubią robić zwykłe żarty w pobliskich wsiach, strasząc kobiety, kradnąc żywność i hałasując. Mimo swojej siły i złośliwości są naiwne i łatwo je przechytrzyć. Nie lubią ognia i wiele wsi urządza festiwale z pokazami ogni sztucznych , żeby odstraszyć kappy.

Kappa to demon wzrostu kilkuletniego dziecka, łączy w sobie cechy hybrydy żółwia (wg innych wersji: małpy lub żaby ) i człowieka; usta ma w formie nieco wydłużonego dzioba , palce połączone błoną (świetnie pływa), wierzch głowy jest łysy, wgłębiony i otoczony wianuszkiem zielonych włosów. Ta naturalna miska wypełniona jest wodą, która daje demonowi siłę. Nikt nie pokona kapp w bezpośrednim starciu – są bardzo silne i niebezpieczne, spotkanie ich jest zawsze groźne. Istnieje tylko jeden sposób: kappa jest bardzo uprzejmy, dlatego widząc demona , należy mu złożyć głęboki ukłon powitalny. Kappa zawsze oddaje ukłon, a wtedy magiczna woda z miski na głowie wyleje się i demon straci całą swoją siłę, a nawet może umrzeć .

Kappa jest czasem pokryty łuską (lub skorupą ) koloru zielonego, żółtego bądź niebieskiego. Ma wydzielać zapach ryby . Bardziej niż ludzkie mięso (z dzieci lub nawet dorosłych) kappa lubi ogórki , dlatego Japończycy często rzucają do rzeki lub jeziora to warzywo , żeby demony same nie przyszły go szukać i żeby je obłaskawić. Tak obdarowany kappa staje się życzliwy, nie topi ludzi, a regularnie częstowany ogórkiem może się nawet odwdzięczać pomagając w irygacji pól ryżowych i lecząc chorych (zna różne lekarstwa ). Zaprzyjaźniony kappa jest miłym towarzyszem, bo świetnie mówi po japońsku i gra w shōgi (rodzaj szachów ). Oprócz tego zawsze wywiązuje się z obietnic i nie łamie przysięgi. Ku czci życzliwych kapp wznoszono chramy ( shintō ).

Kappa dziś

Demon był zawsze częstym motywem folkloru i sztuki, a we współczesnej Japonii zyskał nawet na popularności. Stał się bardziej sympatyczny, bardziej infantylny i życzliwy. Żółwie Ninja są wyraźnie podobne do kappy. Odmianę sushi , nadziewaną ogórkiem, nazwano na cześć kappy – kappamaki.

Kappy są tematem anime , literatury dziecięcej , gier komputerowych (np. Final Fantasy ) i zabawek .

Nawet dziś umieszcza się wizerunki kapp na tablicach zakazujących kąpieli w rzekach czy jeziorach. Jako bohater legend demon spełnia pożyteczną rolę „straszaka” w wychowaniu dzieci (ucząc je, żeby nie kąpały się bez dozoru i kłaniały się uprzejmie).

Popularne japońskie powiedzenie kappa no kawa nagare (tonący kappa) oznacza każdy może się pomylić.

Kappa pojawił się także w trzecim tomie przygód Harry’ego Pottera ( Harry Potter i Więzień Azkabanu ) jako zwodnik kappa – stwór żyjący na bagnach, zwodzący wędrowców.

Tego demona spotkał na swojej drodze również królik-samuraj, Usagi Yōjimbō, stworzony przez Stana Sakai w komiksie pod tytułem Kappa. Historia znajduje się w drugim tomie przygód Usagiego pt. Samuraj. W tej opowieści kappa czyha na zbłąkanych wędrowców i można go przebłagać tylko ogórkami.

Teorie

Kappa uznawany jest czasem za istotę realnie istniejącą; wskazują na to liczne relacje osób, które rzekomo widziały to stworzenie. Należy do rozpowszechnionych w mitologiach świata demonów wodnych, topiących ludzi. Źródłem mitu o kappie mógł być japoński zwyczaj wrzucania martwo urodzonych płodów lub poronionych embrionów do rzek. Istnieje też teoria, że kappa został wymyślony na podobieństwo mnichów portugalskich , którzy dziwnym wyglądem ( tonsura , habit ) i niezwykłym zachowaniem fascynowali Japończyków w XVI wieku .