Plakat Henriego Toulouse-Lautreca (1895/6)

Kankan, cancan – francuski taniec z 2. połowy XIX wieku , pochodzenie niepewne. Według jednej z hipotez rozwinął się z kadryla , według innej był początkowo karykaturą tańców murzyńskich, istnieje również przypuszczenie, że do Francji przywieźli go wracający z Algieru żołnierze.^[1] Towarzyszy mu muzyka bardzo szybka, w rytmie galopu, w metrum 2/4.

Po błyskawicznej karierze we Francji, u schyłku XIX wieku kankan rozpowszechnił się szybko również i w innych krajach. Jacques Offenbach wprowadził go do swoich operetek (m.in. Orfeusz w piekle ). Kankan powstał dzięki młodym pannom/dziewczętom, które same szyły sukienki i tańczyły w miastach dla rozrywki i dla "przypodobania się", swoją popularność ugruntował przez paryskie teatrzyki variétés. Charakterystycznymi dla tego tańca są takie figury akrobatyczne, jak: szpagat, gwiazda, wyrzut prostej nogi do góry. Początkowo wywoływał oburzenie obrońców moralności.^[1]

Zobacz też

• Cancan (muzyka) .

Przypisy