Flaga flamandzka

Flamandowie – ludność niderlandzkojęzyczna zamieszkująca głównie belgijską część szeroko rozumianej Flandrii (ponad 6 mln) oraz północno-wschodnią Francję (około 200 tys.). Posługują się językiem niderlandzkim oraz jego wersjami określanymi jako język flamandzki , wielu używa także języka francuskiego. Wykazują językowe i kulturowe podobieństwa z Holendrami . Flamandzcy emigranci żyją w USA , Kanadzie i Holandii .

Pierwotna etnogeneza Flamandów wiąże się z osadnictwem Franków , Sasów i Fryzów na terytoriach późniejszej Flandrii. Większość Flamandów to katolicy . Są oni blisko spokrewnieni z Holendrami (posługują się jednym, wspólnie standaryzowanym językiem niderlandzkim ). Zostali oni schrystianizowani w IV - VI wieku .

W XVI wieku Flamandowie znaleźli się pod dominacją hiszpańską, a później austriacką i francuską. W roku 1830 powstało niepodległe państwo belgijskie , a Flandria stała się jego północną częścią. W kraju dominowali jednak mieszkający na południu francuskojęzyczni Walonowie i dopiero pod koniec XIX wieku status języka niderlandzkiego został zrównany z francuskim.

W 1918 roku, po zakończeniu I wojny światowej Flamandowie powołując się na Deklarację Wilsona domagali się autonomii lub niepodległości. Ruch ten został wygaszony metodami policyjnymi i politycznymi.

W 1963 wyznaczono w Belgii granicę między flamandzką i walońską (francuską) strefą językową. Wielu Flamandów mieszkających w Brukseli używa na co dzień języka francuskiego .