K2
Szczyt K2 latem – widok od południa (z Concordii) Szczyt K2 latem – widok od południa (z Concordii)
Położenie	Chiny   Pakistan
Pasmo	Karakorum
Wysokość	8611 m n.p.m.
Wybitność	4017 m
Pierwsze wejście	31 lipca 1954 A. Compagnoni , L. Lacedelli
K2
35°53'N 76°31'E / 35.883, 76.517 Na mapach: 35°53'N 76°31'E / 35.883, 76.517

K2 (Czogori, Lambha Pahar, Dapsang, Kechu, Mount Godwin-Austen, 8611 m n.p.m. ) – najwyższy szczyt Karakorum , drugi co do wysokości (po Mount Everest ) szczyt Ziemi. Znajduje się na granicy Chin i Pakistanu .

Zbudowany ze skał krystalicznych, głównie gnejsów i granitów . W 1856 Brytyjczyk T. G. Montgomerie z indyjskiego urzędu mierniczego dokonał pomiaru szczytu, nazywając go K2 i oznaczając jako drugi na liście 35 szczytów Karakorum . Zgodnie z polityką Indyjskiego Urzędu Mierniczego starano się nazywać szczyty zgodnie z ich lokalnymi nazwami. Jednakże, ze względu na wyjątkowe odosobnienie K2 nie posiadał lokalnej nazwy. Szczyt nie był widoczny ani z najbliższej wioski na północ od niego ani też od najbliższej wioski na południe. Szczyt widoczny jest z lodowca Baltoro tam jednak bardzo rzadko zapuszczali się mieszkańcy pobliskich osad ludzkich. Ze względu na brak rozpowszechnionej lokalnej nazwy oraz w związku z upowszechnianiem się nazwy K2 przyjęto ją jako oficjalną.

Kontrowersyjna przynależność terytorialna K2

K2 znajduje się pod administracją pakistańską i wchodzi w skład regionu Baltoro . Ponieważ jednak przylega bezpośrednio do granicy z Chinami , wciąż dochodzi do sporów pomiędzy Pakistanem a jego potężnym północnym sąsiadem. Jeszcze ostrzejszą formę przybrał konflikt z Indiami , które wciąż zgłaszają pretensje do całego Kaszmiru , a więc i Baltoro, uważając się tym samym również za administratora K2.

Legenda K2

Uważany za jeden z najtrudniejszych ośmiotysięczników do zdobycia. K2 jest tak niebezpieczny przede wszystkim dlatego, że trudności techniczne ( wspinaczkowe ) w drodze na wierzchołek znajdują się bardzo wysoko, w okolicy 8000 metrów. Wielu himalaistów poniosło śmierć , próbując zmierzyć się z K2. To jeden z pięciu ostatnich ośmiotysięczników, którego nie udało się zdobyć zimą.

Najbliższy K2 międzynarodowy port lotniczy znajduje się w stolicy Pakistanu Islamabadzie . Stąd niewielkimi samochodami terenowymi można dotrzeć do Gilgit lub Skardu.

Zdobywcy

K2 w lipcu 2006 – widok od południa

Pierwszy raz zdobyty 31 lipca 1954 przez wyprawę włoską dowodzoną przez Ardito Desio , na szczycie stanęli Achille Compagnoni i Lino Lacedelli .

Pierwszym polskim wejściem na K2 było wejście Wandy Rutkiewicz 23 czerwca 1986 roku.

Polskie ślady na K2

Wanda Rutkiewicz była pierwszą kobietą, która stanęła na szczycie K2 (1986 r.). W 1976 ekspedycja prowadzona przez Janusza Kurczaba nie korzystała z pomocy tragarzy wysokościowych. Ekspedycja ta niemal zdobyła tę górę, wycofując się 200 m poniżej szczytu. Polacy wytyczyli lub dokończyli cztery z dziewięciu dróg wiodących na szczyt, w tym drogę nazywaną Magiczną Linią oraz Polską drogę. Ta ostatnia została wytyczona przez Jerzego Kukuczkę i Tadeusza Piotrowskiego na południowej ścianie K2. W czasie schodzenia drogą klasyczną spadł w przepaść i zginął Piotrowski. Na K2 zginęli też: Halina Krüger-Syrokomska i Wojciech Wróż . U podnóża K2 pochowana jest Dobrosława Miodowicz-Wolf , która zmarła podczas schodzenia po nieudanym ataku szczytowym w tragicznym sezonie 1986. Za pomoc koledze w trakcie wyprawy na K2 Piotr Pustelnik otrzymał nagrodę Fair Play Polskiego Komitetu Olimpijskiego .

W zimie 2002/2003 po północnej stronie góry działała Polska Wyprawa Zimowa Netia K2 kierowana przez Krzysztofa Wielickiego , w której skład weszło również czterech alpinistów z Gruzji, Kazachstanu i Uzbekistanu. Bazę główną na lodowcu Qogir założono 29 grudnia 2002. W ciągu 2 miesięcy działalności rozpięto kilka kilometrów lin poręczowych i założono cztery obozy, najwyższy na 7650 m n.p.m. rozbili Piotr Morawski i Denis Urubko . Atak szczytowy uniemożliwiły huraganowe wiatry.

Polscy zdobywcy:

• 23 czerwca 1986 – Wanda Rutkiewicz
• 8 lipca 1986 – Jerzy Kukuczka , Tadeusz Piotrowski
• 3 sierpnia 1986 – Przemysław Piasecki, Wojciech Wróż
• 10 lipca 1996 – Krzysztof Wielicki
• 14 lipca 1996 – Ryszard Pawłowski , Piotr Pustelnik

Wypadki

W sezonie 1986 , w katastrofie na K2 , zginęło 13 osób. Był to najtragiczniejszy sezon w historii zdobywania tej góry.

W sezonie 2008 zejście olbrzymiej lawiny spowodowało serię zdarzeń, w której zginęło jedenastu himalaistów ^[1]. Trzech Koreańczyków, dwóch Nepalczyków, dwóch Pakistańczyków, Serb, Irlandczyk, Norweg i Francuz zginęło w drodze ze szczytu. Przyczyną tragedii było oderwanie się wielkiego bloku lodowego w żlebie zwanym "Bottleneck" (Szyjka butelki), który wywołał lawinę.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• K2 na peakware
• K2 na SummitPost