Języki tyrreńskie (od gr. Tyrrenoi – Etruskowie) - zaproponowana w
1998
, przez
Helmuta Rixa
, hipotetyczna
rodzina językowa
, w skład której miałyby wchodzić wymarłe już języki:
etruski
,
lemnijski
oraz
retycki
.
Rix datuje istnienie prajęzyka rodziny na ok. 1000 r. p.n.e. Niektórzy podejrzewają, że przed-
greckie
języki
Cypru
i
Krety
(m. in. minojski,
eteokreteński
i
eteocypryjski
) mogły również należeć do rodziny.
O ile panuje zgoda, co do związku trzech pierwszych, o tyle, status ostatnich, z powodu braku wystarczającego materiału porównawczego, należy uznać za nieokreślony. Niektórzy językoznawcy wyłączają przedgreckie języki Krety i Cypru spośród języków tyrreńskich, łącząc je w rodzinie języków egejskich, jeszcze inne opracowania łączą je z
językami semickimi
(np.: Cyrus Gordon).
Część językoznawców uważa, że języki tyrreńskie (wraz z egejskimi lub bez nich) i
języki indoeuropejskie
wywodzą się ze wspólnego
prajęzyka
indo-tyrreńskiego
. Pewien hiszpański językoznawca, Jorge Alonso zasugerował że rodzina ta może być spokrewniona z
baskijskim
.[1]
Przypisy
- ↑ Jorge Alonso Desciframiento de la lengua etrusca, Madrid 1998
Bibliografia
- Rix, Helmut Rätisch und Etruskisch. Innsbrucker Beiträge zur Sprachwissenschaft, Vorträge und Kleinere Schriften 68. Innsbruck 1998