Języki pidżynowe (pidgin, pidżyn) – języki pomocnicze o uproszczonej morfologii i składni , a także o ograniczonym słownictwie powstały na bazie dwóch (lub więcej) języków. Nazwa pidżin pochodzi od chińskiej wymowy angielskiego słowa "business" ("biznes")^[1].

Języki pidżinowe powstały na skutek przemieszania języków różnych grup społecznych w strefach ich kontaktów. Często używane na obszarach wielojęzycznych np. jako języki handlu , armii , na plantacjach , w skupiskach miejskich i przemysłowych, gdzie stykają się przedstawiciele różnych grup językowych.

Najczęściej spotykane w Azji , Afryce i Ameryce . Często powstają na bazie języków kolonizatorów (np. angielski , portugalski , hiszpański , francuski , rosyjski ) bądź języków rozpowszechnionych na dużym obszarze ( arabski , suahili czy zulu ).

Języki pidżinowe przyjęte za języki etniczne noszą nazwę języków kreolskich .

Sformułowania tego używa się również w informatyce - języki programowania pidżynowe nie służą do pisania rzeczywistych programów, a jedynie do demonstracji algorytmów, np. Pidgin Pascal. Również w matematyce używa się potocznie sformułowania pidgin mathematics na zapis matematyczny, który nie jest do końca ścisły.

Przykłady języków pidżinowych

• pidgin English - Azja Wschodnia i Oceania ,
• Canton English - Chiny ,
• Chinook Jargon - północno-wschodnia część Oceanu Spokojnego ,
• miszif - język Metysów kanadyjskich
• russenorsk - wśród rybaków Arktyki ,
• kiachtyński - pogranicze rosyjsko-chińskie,
• pidżyn hawajski - Hawaje
• spanglish - północna granica Meksyku i Stanów Zjednoczonych
• Küchendeutsch - język powstały na bazie niemieckiego używany w Namibii

Zobacz też

• lingua franca
• język urzędowy

Przypisy

Bibliografia

• Atlas języków. Pochodzenie i rozwój języków świata, Poznań 1998,