Języki fleksyjne (inaczej syntetyczne) – języki z rozbudowaną fleksją .

Typowe przykłady języków fleksyjnych to polski i łacina oraz rekonstruowany język praindoeuropejski . Poza rodziną indoeuropejską języki fleksyjne to rzadkość, jednym z nielicznych jest język czeczeński .

Znaczenie morfemów w językach fleksyjnych

Typowy wyraz składa się z jednego morfemu znaczeniowego i jednego lub więcej morfemów gramatycznych , które bardzo często spełniają więcej niż jedną funkcję gramatyczną i spełniają ją tylko przy pewnej grupie morfemów bazowych.

Np. wyraz kobiety składa się z dwóch morfemów kobiet oraz -y. Pierwszy morfem nadaje wyrazowi znaczenie, drugi zaś spełnia funkcje gramatyczne, przy czym jest to jednocześnie wiele funkcji – na przykład wyrażanie mianownika i wyrażanie liczby mnogiej . Morfem -y może być użyty z niektórymi innymi morfemami, np. cytryn, zaś z innymi nie – np. koń. W przypadku morfemu bazowego koń mianownik i liczbę mnogą wyraża inny morfem, -e.