Język kapuczyński (czasem używany jest także termin język beżtyjski, nazwa własna Бэжти) – jeden z niewielkich
języków kaukaskich
, używany przez 6184 osób w południowym
Dagestanie
. Język kapuczyński należy do
języków didojskich
w
zespole awaro-didojskim
, tworzącym podgrupę wśród języków dagestańskich w grupie północno-wschodniej (nachsko-dagestańskiej) języków kaukaskich. Kapuczyński jest blisko spokrewniony z
językiem chunzybskim
.
Dane, mówiące o liczbie osób posługujących się tym językiem nie są zbyt dokładne, ponieważ w dużej mierze opierały się na szacunkach. Według statystyk w
1926
r. języka tego używało zaledwie 1447 osób. W późniejszym czasie użytkownicy kapuczyńskiego uznawani byli za odłam
Awarów
i tak też zapisywani podczas kolejnych spisów powszechnych. Szacunki z lat
1958
oraz
1967
mówiły o ok. 2500-2800 użytkownikach języka, dane, natomiast według spisu powszechnego, przeprowadzonego na terenie
Federacji Rosyjskiej
w
2000
r. liczba osób posługujących się tym językiem wynosi 6184 osób.
Językiem kapuczyńskim posługuje się ludność w trzech niewielkich wioskach w połduniowym Dagestanie: Beżta, Choszar-Chota i Tladal. Sporadycznie używana nazwa tego języka, beżtyjski, pochodzi od nazwy wsi Beżta, natomiast nazwa język kapuczyński, wzięła się od gruzińskiej nazwy tejże wsi. Jednym z ważniejszych badaczy języka kapuczyńskiego, był gruziński badacz, E. A. Łomtadze, który w swych pionierskich pracach używał takiej właśnie nazwy, ona też utrwaliła się i weszła do użytku.
Język kapuczyński nie wykształcił piśmiennictwa. Jest używany wyłącznie w sytuacjach nieformalnych, w domu, wśród przyjaciół. W charakterze języka literackiego używany jest
język awarski
, jako największy język literacki Dagestanu. Wśród ludności rozpowszechniony jest także
rosyjski
, jako język urzędowy Federacji Rosyjskiej.
Kapuczyński jest językiem
ergatywnym
. Ze względu na historię tego języka widoczne są wpływy
języka tureckiego
,
arabskiego
,
gruzińskiego
oraz
rosyjskiego
.
Linki zewnętrzne
