Język Griko w Kalabrii , kolorem niebieskim oznaczono rozpowszechnienie do XV wieku , fioletowym do XVI , żółtym do XIX , pomarańczowym do XX , czerwonym zasięg współczesny

Współczesny zasięg obszarów na których do dnia dzisiejszego używa się języka griko: "Bovesia" i "Grecia Salentina"

Język griko – język ojczysty Greków zamieszkujących Kalabrię i Apulię we Włoszech ( Italogreków ), uważany niekiedy za dialekt języka nowogreckiego , wywodzi się jednak bezpośrednio z dialektu doryckiego greki klasycznej . Przez wieki pozostawał pod silnym wpływem łaciny , a później języka włoskiego , wciąż jest jednak w dużym stopniu zrozumiały dla użytkowników współczesnej greki.

Na używaną przez Italogreków odmianę greki zwaną "grico" (griko, greco-bovese, greco-calabro) składają się dwa dialekty , używane w obu enklawach. Jest ona zapisywana alfabetem łacińskim . Lokalne władze nie czynią przeszkód w oficjalnym użyciu tego języka. Pod koniec XX wieku środowiska akademickie południowych Włoch usiłowały ożywić kulturę italogrecką poprzez naukę grico w szkołach i na kursach, wydawanie czasopism i kontakty z Grecją , jednak wśród młodego pokolenia asymilacja wydaje się całkowita.