Xunzi (ok. 298 -ok. 238 p.n.e. ) – filozof chiński , kontynuator myśli Konfucjusza .

Jego prawdziwym imieniem było Xun Kuang (荀況) lub Xun Qing (荀卿)^[1]. Pochodził z państwa Zhao . W wieku 50 lat przeniósł się do Qi , skąd na skutek intryg musiał wyemigrować do Chu , gdzie prawdopodobnie zmarł^[2]. Pozostawił po sobie napisane w formie traktatów filozoficznych, składające się z 32 rozdziałów dzieło nazwane jego imieniem^[1].

Nauczał, że każda z trzech potęg wszechświata: Niebo , Ziemia i Człowiek , ma swoje własne, konkretne powołanie. Powołaniem człowieka jest wykorzystywanie tego, co daje mu Ziemia i Niebo i tworzenie kultury. Pod pojęciem Nieba rozumiał nieosobowy, bezimienny i bezstronny ład przyrody^[1].

Xunzi głosił, że człowiek jest zły z natury i rodzi się z wrodzonym pragnieniem korzyści i przyjemności zmysłowych. Tylko wychowanie i kultura mogą uczynić go wartościowym. Wyróżniał 2 nurty pochodzenia moralności:

• współpraca społeczna, przejawiająca się w organizacji społecznej, dzięki której ludzie mogą współpracować i wspierać się wzajemnie w zaspokajaniu własnych pragnień.
• człowiek potrzebuje moralności nie dlatego, że nie może się bez niej obejść, ale dlatego, iż powinien ją mieć.

Aby organizacja społeczna zaistniała, trzeba wypracować reguły postępowania (li) – obrzędy, ceremonie, konwencje społeczne. Zapewniają one kontrolę, pielęgnację i upiększenie ludzkiej natury^[1].

Zaprzeczał istnieniu duchów, zjawisk nadprzyrodzonych i przepowiedni, kładł jednak duży nacisk na ceremonie pogrzebowe i ofiarne (zwłaszcza składane przodkom), które uważał za ważne elementy kultury^[1]. Muzykę traktował jako narzędzie wychowania.

Rozwinął teorie logiczne wykorzystując je do krytyki późniejszych moistów i szkoły nazw.

Przypisy

Bibliografia