Judyta Bawarska, wizerunek z "Welfenchronik" z 1520 r.

Judyta Bawarska (ur. 805 , zm. 19 lub 23 kwietnia 843 ), córka hrabiego Welfa I i Jadwigi, kobiety z możnego saskiego rodu.

W 819 r. w Akwizgranie poślubiła cesarza Ludwika I Pobożnego (czerwiec 778 - 20 czerwca 840 ), syna cesarza Karola Wielkiego i jego drugiej żony, Hildegardy Sabaudzkiej , córki hrabiego Gerolda z Vinzgouw . Ludwik i Judyta mieli razem syna i córkę:

• Gisela ( 820 - 5 lipca 874 ), żona księcia Eberharda z Friuli, miała dzieci
• Karol II Łysy ( 13 czerwca 823 - 5 / 6 października 877 ), król Franków Zachodnich , cesarz

Judyta dążyła do zapewnienia Karolowi jakiejś dzielnicy, co jednak wywołało konflikt z synami Ludwika z jego pierwszego małżeństwa z Ermengardą . W 829 r. jeden z nich, Lotar I , oskarżył macochę o cudzołożny związek z Bernardem z Septymanii, który miał również być ojcem Karola. W 830 r. kolejny z braci, Pepin I Akwitański , obległ ojca i macochę w Compiegne . Para cesarska dostała się do niewoli, a Judytę osadzono w klasztorze św. Krzyża w Poitiers . Władzę przejął najstarszy z rodzeństwa, Lotar I , co nie spodobało się jego młodszym braciom, Pepinowi i Ludwikowi , którzy uwolnili ojca z klasztoru. Po kilkuletniej wojnie Lotar został wyparty do Italii, wcześniej raz jeszcze w latach 833 - 834 zdobywając władzę (Judyta znalazła się wtedy na wygnaniu w Tortonie ). Sprawa apanażu dla Karola rozstrzygnęła się w 838 r., po śmierci Pepina. Ludwik, pomijając prawa swojego wnuka, Pepina II , oddał Akwitanię Karolowi.

Od czasów Judyty zaczyna się kariera rodu Welfów we frankijskim państwie. Obaj jej bracia uzyskali wysokie godności w cesarstwie. Jej siostra Emma poślubiła pasierba Judyty, Ludwika. Judyta zmarła w 843 r., trzy lata po swoim mężu. Została pochowana w kościele św. Marcina w Tours .

W 826 r. w Moguncji uczestniczyła w chrzcie Haralda Klaka .