Jidam Wadżrajogini tradycji Sakja / Gelug pochodzącej od mahasiddhy Naropa

Jidam ( transliteracja Wyliego : yi dam; sanskryt . iṣṭadevatā) – jeden z trzech korzeni praktyki do oświecenia poprzez buddyzm ; charakterystyczna dla wadżrajany metoda praktyki w której występuje medytacyjne skupienie na postać manifestacji buddy (lub mahasiddhy np. Padmasambhawy ) wybieranej na podstawie indywidualnie wybranej tantry lub termy i bezpośredniego przekazu autentycznego mistrza ( język tybetański : lama ) odpowiednio do możliwości i zdolności adepta wadżrajany .

Etymologia

Sanskrycki termin, iṣṭadevatā można tłumaczyć jako iṣṭa (pożądane, godny czci) + devatā (bóstwo), czyli godne czci i pożądane (dla praktyki) bóstwo, co może być dla człowieka Zachodu mylące, gdyż bóstwo tu symbolizuje potencjał do oświecenia tj. naturę Buddy , a nie zewnętrzny byt wymagający od nas ubóstwiania lub czci. Jidam nie posiada żadnego niezależnego, inherentnego istnienia, tak jak to opisują nauki o "pustości" siunjata .

Tybetański używany w wadżrajanie termin Jidam to skrót słowa yid-kyi-dam-tshig^[1], oznaczającego związek (sanskryt: samaya) umysłu, co odnosi się do "natury umysłu", a ściślej związku praktykującego ze stanem " Przejrzyste Światło " do którego prowadzi praktyka tantr .

Praktyka jidama

Jidam należy do tzw. trzech korzeni buddyzmu Diamentowej Drogi (dwa pozostałe to lama i strażnicy ). Ze względu, że jidamy odnoszą się do manifestacji sambhogakaji wyróżnia się ich bardziej lub mniej gniewne formy, ściśle określone na podstawie tantr lub "skarbów" term, w zależności od możliwości i zdolności praktykujących, a ich wygląd należy przede wszystkim rozumieć symbolicznie, jako ekspresję nauk o "pustości , Naturze Buddy i postawie Bodhicitta oraz pod względem użyteczności dla praktyki buddyjskiej.

Niezbędne dla praktyki "na Jidama" jest otrzymanie odpowiedniej inicjacji (po tybetańsku: wang), bezpośredniego ustnego przekazu (po tybetańsku: lung), wyjaśnień (po tybetańsku: tri) od autentycznego duchowego nauczyciela (po tybetańsku: lama ) oraz oddanie, otwartość do linii przekazu tantr i mistrza oraz skrupulatne przestrzeganie ślubowań Bodhisattwy lub tantrycznych, wyrzeczenie od tzw. samsary tj. zbędnych i przeszkadzających czynów związanych ze splamieniami umysłu, bodhiczitta oraz zrozumienie przynajmniej podstawowych nauk buddyjskich, tych szczególnie o teorii siunjata i naturze Buddy.

Przykładami wyglądu jidamów są Kalaczakra , Wadżrabhajrawa , Guhjasamadża , czy też przedstawiona na obrazku Naro Khaczo Wadżrajogini związana z tantrą Czakrasamwary, więcej czytaj w artykule tantry Jogi Najwyższej .

Przypisy