Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.

Jeżowate

Jeżowate

Jeżowate (Erinaceidae) – rodzina małych, naziemnych ssaków łożyskowych pokrytych sztywnymi włosami przekształconymi u niektórych w kolce , zaliczana do Erinaceomorpha .

Spis treści

Występowanie

Żyją w Europie , Azji , Afryce oraz w Nowej Zelandii . Współcześnie jeże nie występują w naturze na terenie obu Ameryk . Zasiedlają środowiska leśne, trawiaste, a nawet pustynne. W Polsce występuje jeż zachodni , zwany europejskim i jeż wschodni . Jeże są spokrewnione z kretami , ryjówkami oraz almikami . W śladach kopalnych znane od oligocenu . Na obszarach Ameryki Północnej żyły do miocenu .

Budowa i zachowania obronne

Jeże należą do stosunkowo dużych owadożernych. Mają ciało o krępej i mocnej budowie. Płaska, klinowata głowa o masywnej czaszce jest zakończona wydłużonym ryjkiem. Grzbiet i boki ciała są pokryte kolcami (podrodzina Erinaceinae) lub sztywnymi włosami. Kolce jeży to przekształcone włosy , zbudowane z keratyny . Jeże nie są jadowite , ale kiedy ich igły wbiją się w ciało, trudno je wyjąć. Kolce jeża są mocno osadzone w jego ciele, w przeciwieństwie do kolców jeżozwierza .

Kiedy jeż się przestraszy, zwija się w kulkę najeżoną kolcami oraz wydaje charakterystyczne posapywania. Taka technika obronna sprawdza się przeciwko większości drapieżników . Jedynie borsuki dzięki długim i mocnym pazurom nie są narażone na pokaleczenie i wobec nich jeże są bezbronne. Najbardziej niebezpiecznym miejscem dla jeży są drogi z odbywającym się na nich ruchem samochodowym , nie tylko na terenach leśnych, ale równie często w pobliżu siedzib ludzkich w sąsiedztwie parków i ogrodów, nawet w wielkich miastach.

Wzór zębowy I C P M
36-44=2-313-43
312-43

Odżywianie i rozród

Jeże prowadzą naziemny i nocny tryb życia. Potrafią się wspinać i pływać. Są wszystkożerne – żywią się ślimakami , dżdżownicami , jajami ptaków , małymi ssakami i płazami , ale głównie owadami . Wbrew ludowym przesądom (a także wbrew licznym bajkom), jeże nie jedzą jabłek. Jako ssaki zjadające owady i gryzonie przyczyniają się do zmniejszania populacji szkodników roślin uprawianych przez ludzi. Jeż jest w stanie podczas jednej nocy zjeść 200 gramów owadów. Kiedy jednak spożyje szkodniki zabite pestycydami , może ulec zatruciu. W klimacie umiarkowanym jeże zapadają w sen zimowy . Często zagrzebują się w stertach opadłych liści, aby przespać chłodny okres roku.

Poza okresem rozrodu prowadzą samotniczy tryb życia. Ciąża trwa od 40-58 dni . Samice jeży wydają 1-2 miotów w ciągu roku. Miot liczy najczęściej 3-4 młodych. Większe gatunki jeży żyją 4-7 lat w naturze (rekord 16 lat), a mniejsze 2-4 (4-7 w niewoli).

Systematyka

Podrodzina Erinaceinae G. Fischer, 1814 obejmuje jeże właściwe – gatunki pokryte kolcami, prowadzące nocny tryb życia. Jeże z podrodziny Galericinae Pomel, 1848 mają szorstką, szczeciniastą sierść i bywają aktywne również w dzień.

Systematyka rodziny
PodrodzinaRodzajGatunki
Erinaceinae Atelerix Atelerix albiventris – jeż białobrzuchy • Atelerix algirusAtelerix frontalisAtelerix sclateri
Erinaceus Erinaceus amurensis jeż amurski Erinaceus concolor jeż wschodnioeuropejski Erinaceus europaeus jeż zachodni Erinaceus roumanicus jeż wschodni
Hemiechinus Hemiechinus auritus jeż uszatyHemiechinus collaris
Mesechinus Mesechinus dauuricusMesechinus hughi – jeż Hugha
Paraechinus Paraechinus aethiopicus jeż etiopskiParaechinus hypomelasParaechinus micropus – jeż indyjski • Paraechinus nudiventris
Galericinae Echinosorex Echinosorex gymnura gołyszek
Hylomys Hylomys megalotisHylomys parvusHylomys suillus
Neohylomys Neohylomys hainanensis
Neotetracus Neotetracus sinensis
Podogymnura Podogymnura aureospinulaPodogymnura truei – szczurojeż filipiński

Ochrona

Wszystkie gatunki jeżowatych występujących w Polsce podlegają ścisłej ochronie .

Bibliografia

  1. Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971. 
  2. Ciszek, D. & P. Myers: Erinaceidae ( ang. ). (On-line), Animal Diversity Web, 2000. [dostęp 3 maja 2008].
  3. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.). 2005.: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.), Johns Hopkins University Press ( ang. ). [dostęp 4 grudnia 2007].
  4. Integrated Taxonomic Information System: ITIS ( ang. ). [dostęp 4 grudnia 2007].
  5. Mały słownik zoologiczny: ssaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978. 

Zobacz też

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Jeżowate":

Mazurski Park Krajobrazowy ...

Pojezierze Mazurskie ...

Drapieżnictwo ...

Jeżowate Jeżowate Jeż europejski (Erinaceus europaeus) Systematyka Domena eukarionty Królestwo zwierzęta Typ strunowce Podtyp kręgowce Gromada ssaki Podgromada ssaki żyworodne Szczep łożyskowce Rząd Erinaceomorpha Rodzina Jeżowate Nazwa systematyczna Erinaceidae G. Fischer , 1817 Jeżowate (Erinaceidae) – ...

Borsuk ...

Vis (wyspa) ...

Ssaki ...

Owadożerne ...

Bolimowski Park Krajobrazowy ...

Poliembrionia ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Jeżowate":

Hasło nie występuje w innych lekcjach!





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie