Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Jerzy Giedroyc

Jerzy Giedroyc

Jerzy Giedroyc

Jerzy Giedroyc (Maisons-Laffitte, wrzesień 1997 r.)
Urodzony 27 lipca 1906
Mińsk
Zmarł 14 września 2000
Maisons-Laffitte

Jerzy Giedroyc (ur. 27 lipca 1906 w Mińsku , zm. 14 września 2000 w Maisons-Laffitte pod Paryżem ) – polski publicysta, polityk, epistolograf , w dwudziestoleciu międzywojennym związany z obozem młodokonserwatystów, autor wspomnień. Po przewrocie majowym jeden z liderów Myśli Mocarstwowej i Związku Pracy Mocarstwowej. Był między innymi prezesem Związku Drużyn Ludowych Mocarstwowej Polski.

Pochodził z książęcego rodu pieczętującego się herbem Hippocentaurus . Urodził się jako syn farmaceuty Ignacego Giedroycia i Franciszki Starzyckiej (1889-1944).

Miał dwóch młodszych braci: Zygmunta (1909-1973) oraz Henryka (1922-2010).[1]

Pradziadek Jerzego, Lucjan Giedroyć, był oficerem w wojsku rosyjskim. Gdy popełnił samobójstwo, majątek rodzinny rozpadł się, a rodzina Giedroyciów zubożała i zmuszona była do zamieszkania w mieście.

Mimo książęcego pochodzenia, podczas swego długiego życia Jerzy Giedroyc nigdy nie afiszował się swoimi szlacheckimi korzeniami.

Spis treści

Życiorys

Absolwent Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego [2] w Warszawie ( 1924 ). Studiował prawo w latach ( 1924 - 1929 ) i historię ( 1930 - 1931 ) na Uniwersytecie Warszawskim . W czasie studiów został przyjęty do korporacji akademickiej Patria . Wkrótce został jej prezesem[3]. W 1930 r. objął redakcję tygodnika "Dzień Akademicki", dodatku do "Dnia Polskiego". Wkrótce przekształcił pismo w dwutygodnik " Bunt Młodych ". W 1937 r. pismo zmieniło nazwę na " Polityka " i stało się tygodnikiem. Od 1931 do 1937 był żonaty z Rosjanką Tatianą Szwecow ( 1913 - 2005 ).

Po wybuchu II wojny światowej został ewakuowany, jako pracownik Ministerstwa Przemysłu i Handlu do Rumunii . Tam został sekretarzem ambasadora RP w Bukareszcie , Rogera Raczyńskiego i pozostał na tej placówce, także po ewakuacji polskiej ambasady w 1940 r., zostając szefem biura polskiego ambasady Chile , która odtąd reprezentowała polskie interesy. Z Rumunii wyjechał razem z personelem ambasady angielskiej, która w następnym roku została również ewakuowana - do Turcji . Tam Giedroyc postanowił wstąpić do wojska, wyjechał więc do Palestyny i został żołnierzem Brygady Karpackiej . Razem z nią brał udział w walkach w Egipcie i obronie Tobruku. Po połączeniu Brygady z wojskami ewakuowanymi z ZSRR pod wodzą gen. Andersa , zaczął pracować w Biurze Propagandy 2. Korpusu . To właśnie w wojsku poznał wielu późniejszych jego współpracowników z "Kultury", m.in. Józefa Czapskiego . W 1944 r. został skierowany na kurs oficerski do ośrodka szkoleniowego w Gallipoli ; później pracował tam jako oficer wychowawczy, aby w roku następnym zostać wezwanym do Londynu , w celu objęcia posady w Departamencie Kontynentalnym Ministerstwa Informacji Rządu RP na Uchodźstwie. Niebawem jednak składa dobrowolną prośbę o przeniesienie z powrotem do armii gen. Andersa. W ten sposób znajduje się w Rzymie, gdzie w 1946 zakłada Instytut Literacki , w ramach którego - po przenosinach do Paryża - wydawał od 1947 miesięcznik Kultura .

W 1974 na łamach " Kultury " sformułował, wraz z Juliuszem Mieroszewskim , fundamentalną dla polskiej myśli politycznej koncepcję, iż suwerenność Ukrainy, Litwy i Białorusi (ULB) jest czynnikiem sprzyjającym niepodległości Rzeczypospolitej, natomiast zdominowanie tych krajów przez Rosję otwiera drogę do zniewolenia także Polski[4].

Doktor honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego ( 1991 ), Wrocławskiego ( 18 maja 1998 ), Warszawskiego ( 14 listopada 1998 ), Uniwersytetu w Białymstoku , Szczecińskiego (2000) i UMCS ( 27 września 2000 ). Laureat Nagrody Kisiela ( 1992 ). Krytycznie patrząc na stosunki panujące w Polsce po 1989 roku odmówił przyjęcia Orderu Orła Białego ( 1994 ).

Zmarł na zawał serca , w nocy z 14 na 15 września 2000 r.[5]

Pochowany na cmentarzu w Le Mesnil-le-Roi .

28 lipca 2005 Sejm zdecydował o ustanowieniu roku 2006 - w którym przypadała setna rocznica urodzin Redaktora - Rokiem Jerzego Giedroycia[6].

Twórczość

Nagrobek Jerzego Giedroycia na cmentarzu w Le Mesnil-le-Roi ( Francja ), sierpień 2001 r.

Seria Archiwum "Kultury" (Spółdzielnia Wydawnicza "Czytelnik", Warszawa, od 1993 r.)

Ponadto:

  • Jan Nowak-Jeziorański , Jerzy Giedroyc, Listy 1952-1998 (wybór, opracowanie i wstęp Dobrosława Platt; Towarzystwo Przyjaciół Ossolineum 2001 , )
  • Zbigniew S. Siemaszko, Korespondencja z Jerzym Giedroyciem 1959-2000 (Norbertinum 2008 , )
  • Jerzy Giedroyc, Aleksander Janta-Połczyński , Korespondencja 1947-1974 (opracował i wstępem opatrzył Paweł Kądziela; Biblioteka Narodowa 2009 , )

Opracowania

  • Magdalena Grochowska, Jerzy Giedroyc. Do Polski ze snu (Świat Książki 2009 , ; seria: "Autorytety")
  • Rafał Habielski , Dokąd nam iść wypada. Jerzy Giedroyc od "Buntu Młodych" do "Kultury" ( Biblioteka "Więzi" 2006 , )
  • Jerzego Giedroycia doktoraty honoris causa (Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej 1999 , )
  • Jerzy Giedroyc: kultura-polityka-wiek XX. Debaty i rozprawy (praca zbiorowa; redakcja: Andrzej Mencwel , Andrzej Stanisław Kowalczyk , Leszek Szaruga , Zuzanna Grębecka; materiały z konferencji naukowej na Uniwersytecie Warszawskim, która odbyła się w dniach 25-27 września 2006 r.; Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2009 , )
  • Jerzy Giedroyc. Redaktor - polityk - człowiek (praca zbiorowa; Zebrał, do druku przygotował i wstępem poprzedził Krzysztof Pomian ; Towarzystwo Opieki nad Archiwum Instytutu Literackiego w Paryżu - Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej 2001 , )
  • Andrzej Stanisław Kowalczyk , Giedroyc i "Kultura" (Wydawnictwo Dolnośląskie 1999 , ; seria: "A to Polska właśnie")
  • Barbara Toruńczyk , Rozmowy w Maisons-Laffitte 1981 (Fundacja Zeszytów Literackich 2006 , )

Przypisy

  1. Zmarł Henryk Giedroyc z paryskiej „Kultury” . „ Rzeczpospolita ”, ss. A17 (2010-03-22) ( pol. ). [dostęp 23 marca 2010]. 
  2. W: Smolna 30. Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego Warszawa: PIW, 1989, spis absolwentów na s. 345 poz. 16. jako "Jerzy Giedroyć" (z "ć").
  3. J. Giedroyć Autobiografia na cztery ręce, Warszawa 2006, s. 24
  4. Jerzy Giedroyc, Juliusz Mieroszewski. Rosyjski 'kompleks polski' i obszar ULB. „ Kultura ”. 9 (1974). 
  5. 10 lat temu zmarł Jerzy Giedroyc . gazeta.pl.
  6. M.P. z 2005 r. Nr 46, poz. 623

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Jerzy Giedroyc":

Nadciśnienie tętnicze ...

1484 ...

1499 ...

Pogrom w Kownie ...

1398 ...

1749 ...

1884 ...

1679 ...

Stanisław Konarski ...

1986 ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Jerzy Giedroyc":

219 Kultura, nauka i oświata w okresie II wojny światowej (plansza 3) ...

222 Historiografia po II wojnie światowej (plansza 16) ...

218a Sprawa polska podczas II wojny światowej (plansza 16) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie